Tijdens de eerste helft van dit jaar heeft Europa ruim 74 miljard euro geïnvesteerd in vastgoed. Dat betekende ongeveer een status-quo tegenover dezelfde periode vorig jaar. Dit blijkt uit een rapport van de Britse vastgoedspecialist Savills. Door een aantal omstandigheden zegt de vastgoedspecialist wel de groeiverwachtingen voor het hele jaar naar beneden te moeten bijstellen tegenover eerdere prognoses. Er wordt nu een groei tussen 8 procent en 18 procent voorspeld.

Tijdens het tweede kwartaal van dit jaar werd in Europees vastgoed volgens berekeningen van Savills 44 miljard euro geïnvesteerd. Dat betekende een stijging met 18 procent tegenover de eerste drie maanden van het jaar. “De markt lijkt, zowel qua activiteitenniveaus als qua prijzen, de dalperiode grotendeels achter zich te hebben gelaten”, betoogt Marcus Lemli, hoofd investeringen bij Savills Europa.”

“Beleggers blijven selectief en richten zich op activa die het hoogste rendement opleveren door sterke winstgroei en gunstige voorwaarden op het gebied van vraag en aanbod. Sectoren zoals meergezinswoningen, hospitality en logistiek blijven bij investeerders een sterkere interesse wekken. Hierdoor lijkt de verdeling van investeringen over de diverse categorieën vastgoed steeds gelijkmatiger.”

Er zal dit jaar tussen 160 miljard euro en 175 miljard euro in Europees vastgoed worden geïnvesteerd. – Foto: Pixabay/Anna Baranowska-Korczyc

Met een totaal volume van 74 miljard euro zijn de investeringen in vastgoed tijdens de eerste helft van dit jaar 2 procent lager gebleven dan dezelfde periode vorig jaar. Dat cijfer ligt ook 42 procent lager dan het gemiddelde over de voorbije vijf jaar. Savills merkt daarbij op dat in ongeveer de helft van de onderzochte landen – met onder meer het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Italië, Roemenië, Tsjechië, Polen, Denemarken en Noorwegen – tijdens de eerste helft van dit jaar grotere investeringsvolumes werden opgetekend dan tijdens dezelfde periode vorig jaar.

“Zoals verwacht breiden vastgoed-investeringsfondsen hun activiteit geleidelijk uit”, merkt Savills op. “Aantrekkelijke waarderingen en de groei van specifieke activaklassen die als defensiever worden beschouwd, zijn gunstig voor fondsbeheerders. Nu de rentetarieven dalen, keren ook particuliere en institutionele beleggers voorzichtig terug naar de markt. Ondertussen blijven investeerders met grote financiële reserves, waaronder staatsinvesteringsfondsen die niet afhankelijk zijn van dure schulden, transacties uitvoeren.”

Prognoses

“Vanwege de verwachte economische stagnatie in Duitsland en de verkiezingen in Frankrijk, die naar verwachting de investeringsactiviteit tijdelijk zullen stilleggen, hebben we onze prognoses voor het hele jaar naar beneden bijgesteld”, werpt Savills nog op. “We verwachten dat het totale Europese investeringsvolume tegen eind dit jaar waarschijnlijk een niveau tussen 160 miljard euro en 175 miljard euro zal vertonen. Deze prognose weerspiegelt een opleving van het investeringsvolume, dat naar verwachting een jaarlijkse groei tussen 8 procent en 18 procent zal laten blijken.” Vorig jaar werd een niveau van 148 miljard euro opgetekend.

Savills verwacht dat het herstel wellicht over heel Europa zal zijn verspreid. Scandinavië, Midden-Europa, Oost-Europa en Italië zullen daarbij volgens de vastgoedgroep naar verwachting de hoogste jaarlijkse groei vertonen. “Daarentegen zal Frankrijk – vanwege de afwachtende houding bij veel investeerders – op de gemiddelde trends achterblijven”, wordt er opgemerkt. “Het Verenigd Koninkrijk zal naar verwachting een gematigde jaarlijkse groei doormaken, waarbij Londen zijn status als beste Europese stad voor investeringen zal terugwinnen. In Duitsland zullen de investeringsvolumes naar verwachting onder het niveau van vorig jaar blijven.”

“Sectoren met robuuste fundamentele gebruikers, zoals logistiek en de woonsector, zullen het dit jaar goed blijven doen”, werpt Savills nog op. “Ook de hotelsector zal naar verwachting een sterke investeringsactiviteit – vooral door consolidaties gedreven – blijven noteren. Hoewel de detailhandel tijdens het tweede kwartaal van dit jaar een daling in de activiteit liet opmerken – vermoedelijk eerder vanwege een schaarste aan prime opportunities in plaats van een gebrek aan interesse bij investeerders – kan voor de tweede helft van dit jaar een consistente activiteit worden voorspeld. Dit wordt ondersteund door de aanzienlijke prijsverschuiving die de voorbije twee jaar in de sector is waargenomen. Kruidenierswinkels, supermarkten en retailparken, die bekend staan ??om hun veerkracht, blijven hier de belangrijkste focus voor investeerders.”

Investeerders die internationaal opereren, zullen volgens Savills van aantrekkelijke prijsniveaus in verschillende Europese jurisdicties proberen te profiteren. “Bijgevolg wordt voor de rest van het jaar een toename van grensoverschrijdende investeringsactiviteiten, aangevoerd door Amerikaanse investeerders, verwacht”, wordt er opgemerkt.

“Ondanks een verwachte gedeeltelijke terugkeer van het vertrouwen in de markt tijdens de laatste maanden van het jaar, zal het volume aan transacties in 2024 aanzienlijk onder het gemiddelde op langere termijn blijven”, besluit Savills. “Onze prognoses geven daarbij een daling tussen 45 procent en 50 procent in vergelijking met het gemiddelde over de voorbije vijf jaar.”

Meer over dit onderwerp:

• Amerikaanse kopers drijven verkoopprijs Europese woningen op
• Verkoopprijs vastgoed Zuid-Europese steden kent sterke groei
• Europese vastgoedmarkt mag op goede vooruitzichten rekenen
• Britse vastgoedmarkt rekent volgende herfst op groeispurt
• Golfregio investeert jaarlijks 4 miljard euro in Brits vastgoed

Het is mogelijk om op basis van cyanobacteriën biogene bouwmaterialen te vervaardigen. Dat blijkt uit een onderzoek van wetenschappers aan het Fraunhofer Institute for Ceramic Technologies and Systems (IKTS) en het Fraunhofer Institute for Electron Beam and Plasma Technology (FEP). De onderzoekers merken op dat de bacteriën zich vermenigvuldigen zich in een voedingsoplossing, aangedreven door fotosynthese. Wanneer aggregaten en vulstoffen zoals zand, basalt of hernieuwbare grondstoffen worden toegevoegd, worden rotsachtige solide structuren geproduceerd. In tegenstelling tot de traditionele betonproductie genereert dit proces geen koolstofdioxide, wat schadelijk is voor het milieu. In plaats daarvan wordt de koolstofdioxide gebonden in het materiaal zelf.

“De bouwindustrie heeft een belangrijk probleem”, voeren de onderzoekers aan. “Cement – het hoofdbestanddeel van beton en misschien wel het meest gebruikte bouwmateriaal van deze tijd – is slecht voor het klimaat. De uitstoot van koolstofdioxide bij de productie van cement is erg hoog. Volgens het Duitse Umweltbundesamt (UBA) was de cementproductie in 2018 alleen al in Duitsland verantwoordelijk voor de uitstoot van ongeveer 20 miljoen ton koolstofdioxide. Dat komt overeen met ongeveer 10 procent van alle industriële emissies. Het is echter mogelijk om met een milieuvriendelijke, biologisch geïnduceerde methode biogene bouwmaterialen te produceren. Niet alleen stoot het proces zelf geen koolstofdioxide uit, maar het schadelijke gas wordt gebruikt voor het proces zelf en vervolgens gebonden in het materiaal.”

De huidige bouwsector heeft een bijzonder grote ecologische voetafdruk. – Foto: Pixabay/Dimitris Vetsikas

De kern van de nieuwe methode wordt door cyanobacteriën, voorheen bekend als blauwalgen, gevormd. Deze bacterieculturen zijn in staat tot fotosynthese. Als licht, vocht en temperatuur op elkaar inwerken, vormen ze structuren die bekend staan als stromatolieten van kalksteen. Deze rotsachtige biogene structuren bestaan al 3,5 miljard jaar in de natuur, wat getuigt van de veerkracht en duurzaamheid van dit biologische proces. Net als toen wordt koolstofdioxide uit de atmosfeer gevangen als onderdeel van het mineralisatieproces en vervolgens gebonden in het biogene gesteente. De Duitse wetenschappers, onder leiding van Matthias Ahlhelm en Ulla König zijn er met hun project BioCarboBeton nu in gelukt om dit natuurlijke proces met een technologische methode na te bootsen.

Verschillende toepassingen

“In de eerste stap om biomassa te produceren, worden de lichtgevoelige cyanobacteriën gekweekt in een voedingsoplossing”, werpen de onderzoekers op. “De intensiteit en kleur van de gebruikte lichtbron beïnvloeden de bacteriële fotosynthese en het metabolisme. Om ervoor te zorgen dat de bacteriële oplossing een mineralisatie kan ondergaan om stromatoliet-achtige structuren te produceren, worden calciumbronnen zoals calciumchloride toegevoegd. Vervolgens wordt een mengsel van hydrogels en verschillende vulstoffen, zoals diverse soorten zand, gecreëerd. Extra koolstofdioxide wordt toegevoegd om het proces te ondersteunen.”

Het bacteriële mengsel wordt geroerd tot het punt van homogeniteit en krijgt dan structuur door het over te brengen in bijvoorbeeld mallen. De mallen moeten bij voorkeur doorzichtig zijn,  zodat de processen van bacteriële stofwisseling en fotosynthese door kunnen gaan. De daaropvolgende mineralisatie leidt tot de uiteindelijke stolling. Het bacteriële mengsel kan ook worden gevormd door spuiten, schuimen, extrusie of additieve vervaardiging, waardoor het de vorm krijgt waarin de laatste stadia van mineralisatie plaatsvinden.

Als alternatief kunnen ook poreuze substraten worden gemaakt en vervolgens met de cyanobacterie-cultuur worden behandeld. “De vaste structuur die zich ontwikkelt, is tijdens het proces nog steeds poreus, zodat er licht naar binnen valt en de koolstofdioxide-fixatie wordt aangestuurd door de mineralisatie van kalksteen”, verduidelijkt Ahlhelm. “We kunnen het proces stoppen door het licht en vocht te verwijderen of de temperatuur te veranderen. Op dat moment sterven alle bacteriën gewoon af. Het resultaat is een vast product op basis van biogeen calciumcarbonaat en vulstoffen dat onder meer als baksteen kan worden gebruikt. De biogebaseerde bouwmaterialen die van cyanobacteriën zijn gemaakt, bevatten geen giftige stoffen.”

Een van de doelen van het project BioCarboBeton is het bepalen van de mogelijke eigenschappen van de biogene materialen die kunnen worden geproduceerd en het opschalen van de processen. De onderzoekers denken daarbij al na over een circulair procesontwerp. De koolstofdioxide zou onder meer afkomstig kunnen zijn van industriële afvalgassen. Basalt en mijnafval zouden gebruikt kunnen worden als calciumbron, maar dat geldt ook voor melkresten van zuivelbedrijven. Naast zand kunnen ook bouwafval of hernieuwbare bronnen als vulmiddel worden gebruikt.

De Duitse wetenschappers merken op dat de technologie voor verschillende toepassingen kan worden gebruikt. “Dankzij de gerichte selectie van vulstoffen en het beheer van de parameters kunnen producten worden gemaakt voor een groot aantal verschillende toepassingen”, werpen de onderzoekers op. “Potentiële toepassingen zijn onder meer  isolatiemateriaal, baksteen, bekistingsvulling en zelfs mortel of stucwerk dat uithardt of verhardt nadat het is aangebracht.”

De uiteindelijke bedoeling van BioCarboBeton is om fabrikanten in staat te stellen de milieuvriendelijke bouwmaterialen op biologische basis in de benodigde volumes, snel en kosteneffectief te produceren. Ahlhelm en König zeggen absoluut in het proces te geloven. “Onze methode laat het enorme potentieel zien dat door de biologisatie-technologie kan worden ontsloten. In het algemeen biedt BioCarboBeton een kans om een grote stap te zetten in de richting van een circulaire economie in de bouwsector en daarbuiten.”

Meer over dit onderwerp:

• Europa moet bij zijn bevolking compact wonen promoten
• Klimaat en bouwsector dreigen vaak in conflict terecht te komen
• Bouwsector ziet aanhoudend grote vraag naar datacenters
• Zürich laat hoogste bouwkosten van heel Europa optekenen
• Artificiële intelligentie kan voor bouwsector belangrijk instrument vormen

De introductie van grote bedrijven in een regio kan een grote impact hebben op de samenstelling van de lokale gemeenschappen. Die invloed zal zich vaak in gentrificatie uiten. Dat zegt Alexandra Staub, professor stedenbouw aan de Pennsylvania State University, naar aanleiding van de beslissing van het ecommerce-bedrijf Amazon om in New York en Washington nieuwe belangrijke vestigingen te openen. Professor Staub merkt op dat deze bedrijven voor die beslissingen vaak belangrijke tegemoetkomingen krijgen van de lokale autoriteiten voor hun bijdrage aan de economie, terwijl er volgens hem naar een bredere impact op de maatschappij.

“Wanneer grote bedrijven naar een gebied verhuizen, verkondigen politici vaak dat de onderneming nieuwe banen zal creëren, de fiscale inkomsten zal verhogen en economische groei zal garanderen,” zegt professor Staub. “Dat is een van de redenen waarom lokale overheden fiscale stimulansen aanbieden aan bedrijven die bereid zijn te verhuizen. De komst van Amazon naar New York en Washington volgt datzelfde patroon. In New York opent het bedrijf een kantoor in Long Island City, rechtover Manhattan, op een locatie die grenst aan het woongebied met het laagste inkomen van het hele land en waar het mediane gezinsinkomen ruim onder het federale armoedeniveau blijft.”

“Volgens de politici zal die bevolking profiteren van de komst van Amazon,” zegt Alexandra Staub. “In werkelijkheid moet worden vastgesteld dat een dergelijke beweging, waarbij vooral hoogopgeleide specialisten zijn betrokken, meestal tot gentrificatie leidt. De betrokken wijk kent weliswaar een economische ontwikkeling en ziet ook de prijzen van zijn onroerend goed stijgen. De armere bevolking wordt door de gestegen levensduurte echter gedwongen te vertrekken wordt vervangen door een rijkere populatie. Dat probleem wordt echter gemotiveerd door het utilitarisme, waarbij gestreefd wordt naar de beste levensvoorwaarden voor de samenleving als geheel.”

“Wat echter in dergelijke overwegingen wordt gemist, zijn de maatschappelijke kosten,” beklemtoont professor Staub. “Het utilitarisme houdt geen rekening met de verstoorde levens van de individuen die moeten vertrekken of met een gebrek aan toegang tot de superieure diensten die door de nieuwe situatie kunnen worden geboden. Wanneer bij dergelijke operaties geen voorwaarden of beperkingen worden opgelegd, kan de gentrificatie meestal volop bloeien. De grotere gemiddelde welvaart is niet het gevolg van verbeterde levensomstandigheden voor de originele bewoners, maar is wel te danken aan het feit dat de armste bevolkingsgroepen zijn moeten vertrekken.

“Onderzoek naar gentrificatie is de voorbije periode verschoven van de arme bevolking die is moeten vertrekken, naar de rijkere middenklasse die zich in de buurt is komen vestigen,” aldus Staub. “Daarbij wordt de focus gelegd op concepten zoals competitieve vooruitgang en regeneratie, revitalisering en renaissance. Onder meer stedenbouwkundige Richard Florida benadrukte dat steden met een grote boheemse bevolking van kunstenaars en intellectuelen een economische bloei kennen. Florida had het over een creatieve klasse die verantwoordelijk is voor het economische succes van een stad.”

“Stadsbesturen grepen de ideeën van Florida al snel aan om hun eigen projecten voor stadsvernieuwing te promoten,” beklemtoont Staub. “Wanneer wetenschappers en stadsbesturen zich op de nieuwkomers focussen, wordt de ontheemde arme klasse twee keer vergeten. Niet alleen worden ze weggeduwd uit een locatie die ze ooit hun thuis hebben genoemd, maar bovendien verdwijnen ze, op enkele uitzonderingen, ook uit de bekommernissen van het stedelijk beleid. Een dergelijke operatie moet ook een plan voor de armere bevolkingsgroepen en arbeidersklasse omvatten. Gentrificatie heeft ook een ethisch aspect, waarbij gedacht moet worden aan de bevolking die met de zwaarste kost wordt opgezadeld.”

Lees Verder

In Groot-Brittannië zijn de twee grootste universiteiten gezamenlijk een grote grondbezitter dan de Church of England. Dat blijkt uit een rapport van de Britse krant The Guardian. Vastgesteld werd immers dat Oxford en Cambridge samen een gebied van 51.000 hectare bezitten, terwijl de Church of England, de grootste vastgoedeigenaar van Groot-Brittannië, over een vastgoedportefueille van 42.000 hectare beschikt.

De immobiliën van Oxford en Cambridge hebben een gezamenlijke waarde van 3,5 miljard dollar. De omvang van hun vastgoedportolio vertegenwoordigt meer dan vier keer de oppervlakte van Manchester.

Tot de eigendommen van Oxbridge, zoals de twee universiteiten samen worden genoemd, behoren onder meer de O2 Arena in Greenwich, een Schots kasteel en een reeks winkelpanden. De totale waarde van Oxbridge moet volgens de onderzoekers geraamd worden op een bedrag van 21 miljard pond. De twee belangrijkste landeigenaars van Cambridge zijn het St Johns College en het Trinity College, die samen een oppervlakte van 10.500 hectare, met een waarde van 1,1 miljard pond, in handen hebben. In totaal heeft Cambridge een oppervlakte van 17.000 hectare in eigendom. In Oxford zijn All Souls, Christ Church en Merton met een oppervlakte van 14.000 hectare de grootste landeigenaars.

Het oudste eigendom uit de portefeuille is het Buittle Castle in Dumfries and Galloway uit de twaalfde eeuw, dat werd geschonken aan de Schotse edelman John de Balliol, die samen met zijn vrouw Lady Dervorguilla het Balliol College in Oxford oprichtte. Hoewel het kasteel in de veertiende eeuw werd veroverd door Robert the Bruce, keerde het later terug naar de kroon en is nu terug in de handen van Balliol College. Een van de meest lucratieve holdings is echter de O2 Arena – oorspronkelijk bekend als de Millennium Dome – die Trinity College op een einde van het voorbije decennium met een lease van 999 jaar in bezit kreeg.

Trinity betaalde voor de huurovereenkomst een bedrag van 24 miljoen pond. De onderwijsinstelling int echter huur van Anschutz Entertainment Group, de uitbater van het complex. Dat contract heeft Trinity de voorbije twee jaar bijna 22 miljoen pond winst opgeleverd. Trinity is ook eigenaar van de site met het testcircuit van Top Gear. Het Queen’s College in Oxford is eigenaar van de Rose Bowl, de thuishaven van de Hampshire Cricket Club. Het St. Johns College van Oxford is eigenaar van de oefensites van voetbalclub Millwall. Daarnaast beschikken de universiteiten ook nog over een grote verzameling landbouwgronden, bosgebieden en residentiële en commerciële panden. (Foto: Pixabay/Chris Lightfoot)

Lees Verder

In de Spaanse hoofdstad Madrid worden een groot aantal zakelijke panden tot woningen omgebouwd. Die operaties gebeuren niet altijd legaal, maar vormen voor vele inwoners de enige mogelijkheid om in Madrid nog een betaalbare woning te vinden. Dat hebben diverse Spaanse vastgoedspecialisten tegenover de krant El Pais bevestigd.

Er wordt op gewezen dat de huurprijzen in Madrid de jongste vier jaar met bijna 40 procent zijn gestegen, terwijl de tarieven voor de verkoop van woningen tijdens diezelfde periode een toename met 27 procent liet optekenen. Daardoor moet worden vastgesteld dat steeds meer commerciële ruimtes tot woningen worden omgebouwd.

In de wijk Centro werden het voorbije jaar tweeënzeventig aanvragen ontvangen om commerciële ruimte tot een residentieel pand om te bouwen. Dat was een stijging met 213 procent tegenover twee jaar voordien. Tijdens de eerste drie maanden van dit jaar werden negentien dossiers voor een statuutwijziging ingediend. Ook in het noordelijke district Fuencarral-El Pardo werden vorig jaar drieënvijftig aanvragen voor een verbouwing geregistreerd. Dat betekende een stijging met 253 procent tegenover twee jaar voordien. Ook daar werden tijdens het eerste kwartaal van dit jaar nog eens drieëntwintig aanvragen geformuleerd.

Surplus

De omgebouwde commerciële ruimtes worden volgens de vastgoedspecialisten nagenoeg onmiddellijk door huurders ingenomen. Bovendien kan voor een residentieel pand vaak 50 procent meer huur worden ontvangen dan voor een commerciële ruimte. Niet iedereen doet echter de moeite om een dossier voor een verbouwing in te dienen. De panden moeten immers aan een aantal specifieke voorwaarden voldoen om voor residentieel gebruik in aanmerking te komen.

Bovendien moet volgens El Pais ook altijd rekening gehouden worden met de persoonlijke interpretaties van ambtenaren en inspecteurs, zodat velen de omvorming zonder toelating doorvoeren. Er bestaan over de praktijken in Madrid geen specifieke cijfers, maar in Barcelona wordt geraamd dat minstens al meer dan drieduizend commerciële panden zonder toelating voor residentiële bewoning zijn aangepast. (Foto: Pixabay)

Lees Verder

Japanse projectontwikkelaars richten steeds meer op een jonger, hoogopgeleid publiek dat zijn nieuwe rijkdom wil spenderen aan het kopen van dure appartementen. Daarmee willen industriegiganten zoals Mitsubishi Real Estate en Mitsui Fudosan hun publiek verleggen, want de traditionele kopersgroep is sterk aan het verouderen en aan het afnemen. Jonge klanten zijn bereid om meer dan 855.000 dollar te betalen voor een appartement.

“De bevolking van Tokio neemt nog steeds met één procent per jaar toe,” aldus het persbureau Reuters. “Dat is vooral te wijten aan jonge hoogopgeleiden die blijven wegtrekken uit provinciale steden, waar de economie al vijftien jaar ter plaatse blijft trappelen. Ze hebben volgens de sector ook geen problemen om hun rijkdom te tonen. Vroeger stelden rijke Japanners zich heel discreet op.”

Slechts twee procent van de Japanse bevolking heeft een financiële reserve van meer dan 855.000 dollar (100 miljoen yen), maar die groep groeit wel met 4,1 procent per jaar. Vorig jaar werden in deze categorie 1,47 miljoen Japanners geteld. De huurprijzen voor een appartement lopen in Tokio nu al op tot 4.300 euro. Japanse vastgoedgroepen bieden nu ook immobiliën in het buitenland, vooral Hawaii, aan.

De ontwikkelaars dat deze vastgoedgolf zich ook zal doorzetten in de middenklasse-woningen, aangezien er tekenen zijn dat ook de meerderheid van de Japanse bevolking zelfvertrouwen genoeg heeft gekregen om te spenderen, aangezien hun lonen sneller stijgen dan de consumptieprijzen.

Een Chinese projectontwikkelaar bouwt in de buurt van Hangzhou, de hoofdstad van de kustprovincie Zhejiang, een woonwijk met kopiën van West-Europese architectuur. Het villagebied moet vooral rijke Chinezen aantrekken. Om de westerse sfeer helemaal na te bootsen, worden er ook kopieën neergezet van monumenten zoals de Eiffeltoren en het Bassin de Latone uit de tuinen van het Paleis van Versailles. Op termijn moet het gebied volgens projectontwikkelaar Zhejiang Guangsha ruim 100.000 bewoners herbergen. Op dit ogenblik wonen er al 2000 begoede Chinezen.

Het ommuurde villagebied Tianducheng is 19 vierkante kilometer groot. Het gebied kreeg in juni zijn eerste bewoners, nadat er vijf jaar voorbereidend werk aan landschapsarchitectuur werd besteed. Er werden niet alleen westers-ogende villa’s gebouwd, maar ook kopieën van een aantal Europese monumenten. Zo omvat de wijk een replica van de Eiffeltoren. De kopie is 108 meter hoog, waardoor Tianducheng meteen de bezitter is van de tweede grootste imitatie van het Parijse bouwwerk. Alleen het exemplaar van het Paris Las Vegas hotel in de Amerikaanse staat Nevada is met 165 meter hoogte nog groter.

Tianducheng krijgt volgens het persbureau Reuters ook een country club, een school en een eigen ziekenhuis. Tianducheng is trouwens niet het enige Chinese residentiële gebied dat het westen wil imiteren. In de omgeving van Shanghai is er al Thames Town, dat opgebouwd is uit huizen in de Britse Georgiaanse en Victoriaanse stijl. In 2005 had een Chinees bedrijf in Chengdu, de hoofdstad van de provincie Sichuan, het Britse dorp Dorchester al nagebouwd. Volgens het persbureau zouden Chinese projectontwikkelaars ook Italiaanse en Duitse steden nabouwen.

De Arabische holding Dubai World wil 5 miljard dollar investeren in de Amerikaanse gokstad Las Vegas. Dubai World is daarbij geïnteresseerd in het luxueuze CityCenter, een hotel-, appartement- en casinocomplex van de MGM Mirage-groep van miljardair Kirk Kerkorian. Met Dubai World als partner zou het complex een extra bron aan rijke klanten voor zijn luxe-appartementen kunnen aanboren.

Dubai World zou 2,7 miljard dollar betalen voor de helft van de aandelen van het CityCenter en voor nog eens 2,4 miljard dollar aandelen in MGM Mirage overnemen. Met die investering zou Dubai World zijn eerste stap zetten in Las Vegas, terwijl MGM Mirage door de overeenkomst zijn schulden voor de ontwikkeling van het CityCenter zou kunnen afbouwen. Het CityCenter vergde een investering van 7,4 miljard dollar.

Het geld van Dubai World zou MGM Mirage ook moeten toelaten om nieuwe projecten op te starten. Door de instap van Dubai World daalt het aandeel van Kirk Kerkorian in MGM Mirage van 54,15 procent naar 51,65 procent. De ontwikkeling en het beheer van het CityCenter blijft in handen van MGM Mirage, dat daarvoor 2 procent van de inkomsten en 5 procent van de winsten zou opstrijken, samen met een jaarlijkse vergoeding van 3 miljoen dollar en een mogelijke bonus voor een tijdige afwerking van het project.

Na de dramatische instorting van een brug in het Amerikaanse Minneapolis, twee weken geleden, gaan vooral in de Verenigde Staten steeds meer stemmen op om dergelijke structuren nauwgezet te controleren. Het Amerikaans bedrijf MicroStrain stelt nu voor om daarbij gebruik te maken van draadloze apparatuur die ontwikkeld werd voor de medische sector en werkt op zonne-energie.

De MicroStrain-apparatuur werd oorspronkelijk ontworpen om de spanning op de ligamenten van een menselijk kniegewricht te meten, maar kan volgens ontwerper Steven Arms evengoed ingeschakeld worden om bruggen en andere grote constructies te bewaken. Het toestel is in staat om de druk en de vibraties op bruggen en seismische activiteiten in de omgeving op te meten.

Omdat de apparatuur werkt met zonne-energie, hoeven er ook geen batterijen vervangen te worden, want dat is niet altijd heel eenvoudig, aangezien de apparatuur soms op moeilijk te bereiken plekken moet worden geïnstalleerd. De sensoren worden al gebruikt op de brug over het Korintisch Kanaal in Griekenland en een brug op de Insterstate 95 in New Londen, in de Amerikaanse staat Connecticut.

De opgeslagen gegevens worden draadloos doorgezonden naar een centrale. “Dit is één van de mogelijke oplossingen om dergelijke infrastructuurwerken te controleren,” vertelde Emin Aktan, brugspecialist aan de Drexel University, aan de krant The Washington Post. “Door de draadloze toepassing kan zestig tot zeventig procent van het werk, de kosten en de moeite gespaard worden.”

MicroStrain werkt onder meer met General Motors, Ford en Caterpillar en heeft onlangs enkele contracten afgesloten met de Amerikaanse Navy voor de controle van vliegtuigen. “Het is voorbarig om te garanderen dat met een dergelijk systeem rampen zoals in Minneapolis zouden kunnen worden vermeden,” gaf Arms toe. “Maar het kan bij eventuele ongevallen in ieder geval wel helpen om fouten op te sporen bij gelijkaardige constructies.”

Meer over bouwen en wonen

Engelse voetbalclubs die een nieuw voetbalstadion in gebruik nemen, zien hun inkomsten tijdens het eerste seizoen na de verhuis met een gemiddelde van 66 procent stijgen. Dat blijkt uit een onderzoek van het adviesbureau Deloitte. Volgens het adviesbureau hebben Engelse voetbalclubs sinds 1992 een gezamenlijk bedrag van nagenoeg 3,25 miljard euro geïnvesteerd aan nieuwe stadions.

De extra inkomsten worden vooral gedragen door grotere bezoekersaantallen en commerciële contracten zoals bedrijfsloges en business seats. Daarnaast bieden moderne voetbalstadions ook meer ruimte voor retail en catering en bieden ze de fans een betere beleving aan. Bovendien zijn de stadions niet alleen geschikt voor voetbalwedstrijden, maar bieden ze ook mogelijkheden hotelaccommodaties, congresmogelijkheden en fitnessruimtes aan.

Een laatste factor die bijdraagt tot de extra inkomsten, is het positievere imago dat de club erdoor toegeweten wordt. “Maar indien dit effect duurzaam wil blijven, moeten de prestaties op het terrein eveneens op een hoger niveau getild worden, zodat nieuw geïnteresseerden omgevormd kunnen worden tot echte fans,” waarschuwt Deloitte. “Indien dat niet gebeurt, dreigen veel investeringen niet het gewenste effect op te leveren.”

Deloitte berekende dat een nieuw stadion het toeschouwersaantal voor de wedstrijden van de club met 51 procent doet stijgen. Middlesbrough was daarbij absoluut recordhouder met een stijging van 146 procent. De bouwgolf aan nieuwe stadions met uitsluitend zitplaatsen, kwam in Engeland op gang na het Taylor Report, een evaluatie na de ramp in 1989 in het stadion van Hillsborough, waar 96 Liverpool-fans in het gedrum om het leven kwamen.

“De studie toont aan dat investeren in een stadion voor een voetbalclub een belangrijke bijdrage kan betekenen aan een succesvolle business strategie,” aldus Deloitte. “Maar er moet vooraf goed overwogen worden of de bouw van een nieuw stadion nodig en nuttig is en dat het project een financiële return oplevert. Dat is helaas niet altijd het geval.”

Meer over bouwen en immobiliën