De Oostenrijkse stad Salzburg heeft zijn exclusieve claim op de beroemde Mozartkugeln verloren. De producent van het lokale snoep, dat als één van de belangrijkste merchandising-artikelen van de geboortestad van Wolfgang Amadeus Mozart wordt bestempeld, is immers failliet. Hierdoor moest de lokale productie van de Mozartkugeln eind vorig jaar worden stopgezet.

De Mozartkugeln, gevuld met marsepein, pistache en nougat, wordt in Salzburg sinds het einde van de negentiende eeuw geproduceerd. Fabrikant Salzburg Schokolade produceerde in de buitenwijk Grödig jaarlijks 57 miljoen Mozartkugeln. Eind vorig jaar werd echter het faillissement van Salzburg Schokolade gemeld. De productie moest worden stopgezet. Hierdoor verloren ook 65 werknemers hun baan. De vakbond Pro-Ge wees er daarbij op dat de fabriek het hart van de regio was en verantwoordelijk was voor een product dat over de hele wereld werd uitgevoerd.

De Mozartkugeln zijn voor Salzburg een belangrijke toeristische attractie. – Foto: Pixabay/Jutta Zeisset

Er zijn weliswaar veel gelijkaardige producten op de markt, maar aangevoerd wordt dat alleen de authentieke Mozartkugel in Salzburg werd geproduceerd. Ondanks de lokale afkomst, is de licentie voor de chocolade al enkele jaren in handen van het Amerikaanse conglomeraat Mondelez International. Het concern benadrukt binnen zijn regionale netwerk naar een nieuwe locatie voor de productie van de Mozartkugeln te zullen zoeken. Daarbij wordt volgens insiders vooral gekeken naar Tsjechië, waar van lagere productiekosten zou kunnen worden geprofiteerd.

Salzburg Schokolade verkeerde al langer, onder meer door de hoge cacaoprijzen, in financiële moeilijkheden. De voorbije drie jaar werden herhaaldelijke pogingen ondernomen om het bedrijf te redden, maar die hebben uiteindelijk geen oplossing gebracht. Het feit dat de Mozartkugeln voortaan wellicht buiten Oostenrijk zullen worden geproduceerd, roept bij verschillende partijen negatieve reacties op. Volgens een aantal waarnemers staat het buiten kijf dat de Mozartkugel onlosmakelijk met de Oostenrijkse identiteit is verbonden. Sommigen vergelijken de chocolade zelfs met de film The Sound of Music als een wereldwijde culturele ambassadeur voor Oostenrijk.

Niet verloren

De identiteit van Salzburg, met iets meer dan 150.000 inwoners de vierde grootste stad van Oostenrijk, is onlosmakelijk met Mozart verbonden. Die connectie lokt elk jaar tienduizenden buitenlandse toeristen naar de Oostenrijkse stad en betekent dus een belangrijke bron van inkomsten.

Mozart zelf had een ambivalente relatie met zijn geboortestad. Hij bestempelde de stad vaak als een saai, provinciaals en benauwend oord. Uiteindelijk verhuisde als twintiger naar de meer kosmopolitische hoofdstad Wenen, waar hij een groter commercieel succes kende. Constanze Weber, de weduwe van de componist, verhuisde uiteindelijk terug naar Salzburg. Daar zou ze een belangrijke rol hebben in het behoud van de nalatenschap van Mozart.

Salzburger Schokolade begon in 1948 met de productie van Mozartkugeln in Grödig. Sindsdien zouden er in de fabriek ongeveer vijf miljard Mozartkugeln zijn geproduceerd. Een deel van het machinepark is inmiddels al verkocht en zou vooral een nieuwe bestemming buiten Europa vinden. Over de toekomst van de fabrieksgebouwen is er weinig zekerheid. De site van Salzburger Schokolade is immers in een woongebied gelegen. Een omschakeling naar een andere industriële activiteit is in een dergelijke omgeving niet toegelaten.

Insiders wijzen er echter op de Salzburger Schokolade niet de oorspronkelijke producent van de Mozartkugeln is. Daarvoor wordt verwezen naar banketbakker Paul Fürst, die het snoepgoed in 1890 voor de eerste keer zou hebben verkocht. Bakkerij Fürst is in Salzburg nog altijd operationeel en wordt inmiddels door de vijfde generatie van de familie geleid. Bij Fürst kan dan ook nog steeds de Original Salzburg Mozartkugel worden gevonden. Hoewel de exclusiviteit lijkt te verdwijnen, blijft de productie van de Mozartkugel dan ook minstens gedeeltelijk in Salzburg verankerd.

Meer over dit onderwerp:

• Chocoladesector vreest voor tegenvallende oogst in Ivoorkust
• Oostenrijk koploper in promotie duurzaam toerisme
• Zomers luxetoerisme Wenen, Salzburg en Innsbruck boekt records
• Oostenrijks toerisme komt heel dicht bij absolute recordcijfers
• Oostenrijk schenkt musical The Sound of Music een eigen museum

Een goede toegang tot regionale markten is cruciaal voor een grotere diversiteit in het lokale voedingsaanbod. Dat blijkt uit een studie van wetenschappers aan de Universität Bonn in Duitsland, gebaseerd op een enquête bij nagenoeg 90.000 huishoudens in de Afrikaanse landen Ethiopië, Malawi, Niger, Nigeria, Tanzania en Oeganda, waarvan het grootste gedeelte uit kleine boeren bestond.

“Een uitgebalanceerd dieet is belangrijk om honger en ondervoeding te verminderen”, benadrukt onderzoeksleider Matin Qaim, professor landbouweconomie aan het Zentrum für Entwicklungsforschung van de Universität Bonn. “Wetenschappers pleiten er daarom vaak voor dat kleine boeren in landen met lage en matige inkomens zoveel mogelijk verschillende soorten voedsel voor eigen consumptie moeten proberen te produceren. Maar deze aanbeveling moet toch enigszins in twijfel worden getrokken.”

“Een goede toegang tot regionale markten blijkt immers belangrijker dan boeren die een grote verscheidenheid aan gewassen op hun eigen kleine boerderij verbouwen”, zeggen de onderzoekers nog. “Beter functionerende markten vergroten de verscheidenheid van voedingsmiddelen die lokaal beschikbaar zijn. Dit komt ten goede aan de hele bevolking.”

Toegankelijke markten vormen in Afrika een belangrijke pijler van de voedselzekerheid. – Foto: Pixabay/Albrecht Fietz

Een onevenwichtig dieet is slecht voor de gezondheid, maar het menu van vele mensen in de wereld – vooral in armere landen – vertoont een aanzienlijk gebrek aan variatie. “Dit geldt vooral voor huishoudens met kleine boerderijen, die wereldwijd het grootste deel van de ondervoede bevolking vormen”, benadrukken de Duitse onderzoekers. “Een mogelijke oplossing voor dit probleem is dat deze boeren zoveel mogelijk verschillende soorten voedsel voor eigen consumptie verbouwen. Maar men moet zich afvragen of deze maatregel echt efficiënte resultaten oplevert en er mogelijk betere alternatieven zouden kunnen staan.”

De analyse toonde aan dat boeren die een diverser scala aan gewassen en dieren op hun boerderijen produceerden, hierdoor inderdaad een evenwichtiger dieet hadden. “Dit had echter slechts een gering effect”, benadrukken de wetenschappers. “Kleinschalige landbouwproductie in Afrika is sowieso al heel divers. Het is belangrijker om een ??goede toegang tot lokale en regionale markten te garanderen dan de diversiteit op elke individuele boerderij verder te verbeteren. Deze markten stellen boeren niet alleen in staat om hun overtollige voedsel te verkopen, maar ook om het voedsel te kopen dat ze missen.”

Uit een analyse van het voedsel dat door huishoudens van de landbouwers wordt geconsumeerd, bleek dat markten in de meeste gevallen tegenwoordig al belangrijker zijn voor een gezond dieet dan de eigen voedselproductie van de boeren. Gemiddeld vertegenwoordigde de eigen productie slechts ongeveer een derde van het voedsel dat door de betrokken huishoudens werd geconsumeerd. Naarmate de huishoudens zich dichter bij een lokale markt bevonden, werd hun dieet verrijkt met aangekocht voedsel. Dit gold voor alle zes de landen die in het onderzoek waren betrokken.

Versterking infrastructuur

“Het onderzoek toonde aan dat toegang tot lokale en regionale markten van vitaal belang is voor een dieet van goede kwaliteit,” betogen de onderzoekers. “Er is in veel gebieden echter nog steeds een gebrek aan geschikte infrastructuur. De wegen naar de markt zijn vaak zo slecht dat de reis lang duurt en sommige producten bederven of onderweg beschadigd raken.”

De onderzoekers adviseren om niet alleen de nadruk te leggen op een verbetering van de diversiteit op de velden van boeren, maar vooral op een versterking van de infrastructuur, zodat de bevolking een betere toegang tot de markten krijgt. “Indien het assortiment producten dat door een individuele boer wordt verbouwd te divers is, kan zelfs een nadelig effect worden ervaren”, stippen de onderzoekers aan. 

“Elk gewas heeft immers zijn eigen behoeften en vereist een specifieke expertise”, beklemtonen de wetenschappers. “Het is beter om zich te richten op de type gewassen die bijzonder goed gedijen in de lokale omstandigheden en vervolgens overtollig voedsel te verkopen. Tegelijkertijd is het zeker zinvol om de gewassen tot op zekere hoogte te diversifiëren, zowel vanuit een milieuoogpunt als om de risico’s voor boeren te verminderen.”

“Het is echter zeker niet nodig dat elke kleine boerderij zelf alle producten verbouwt die nodig zijn voor een gezond dieet”, zegt Matin Qaim. “Het is voldoende dat er in de hele regio een voldoende groot assortiment aan voedsel wordt geproduceerd. Lokale huishoudens kunnen dan immers voedseldiversiteit op markten kopen. Door voedsel te verhandelen, wordt ook arbeidsdeling mogelijk. Dit is niet alleen een belangrijk hulpmiddel om het dieet van mensen te verbeteren, maar draagt ??ook bij tot de algehele economische ontwikkeling van een regio.”

Meer over dit onderwerp:

• Wereldwijde voedselbevoorrading door oorlog in Oekraïne verstoord
• Aantal wilde plantensoorten kunnen geselecteerd worden voor domesticatie
• Plantages hebben een cruciale rol in duurzame ontwikkeling
• Overstap op andere teelten kan duurzaamheid Chinese landbouw ondersteunen
• Emissietaks op voedsel kan ecologische voetafdruk landbouw verminderen

Het concept van luxe in de voedingssector heeft een diepgaande transformatie ondergaan. Items die ooit als een exclusief product voor de rijken werden beschouwd – champagne, foie gras en truffels – zijn steeds toegankelijker geworden. Dat zegt Nathalie Louisgrand, professor Franse gastronomie aan de Grenoble École de Management (GEM). Maar ondanks deze democratisering behoudt volgens Louisgrand een gedeelte van deze luxeproducten nog altijd een exclusief karakter.

“Van oudsher zijn feestelijke gerechten zoals champagne, foie gras of truffels symbolen van luxe”, voert Nathalie Louisgrand aan. “Ze hebben een hoge symbolische waarde, vaak gekoppeld aan verfijnde gerechten en speciale gelegenheden zoals Kerstmis of verjaardagen. In tegenstelling tot persoonlijke luxeartikelen zoals horloges of handtassen, wordt luxevoedsel inherent gedeeld, waardoor momenten van collectief genot ontstaan, zoals het genieten van goede wijn met vrienden.”

Prijzen voor kaviaar variëren van 1.600 euro tot meer dan 30.000 euro per kilogram. – Foto: James Hills

“Luxevoedsel is een relatief en subjectief concept, dat verandert in de loop van de tijd, geografie en sociale klassen”, merkt Louisgrand op. “Zoals Vincent Marcilhac opmerkt in zijn boek Le Luxe Alimentaire, kunnen producten die in het ene tijdperk als luxueus werden beschouwd, in een ander tijdperk alledaags worden. Zo was suiker in het middeleeuwse Europa een zeldzaam en duur product, gereserveerd voor de rijken. Op dezelfde manier was kreeft, nu een luxe delicatesse, een goedkoop voedsel voor de armen in het Amerika van de negentiende eeuw, voordat de komst van de spoorwegen het product transformeerde in een gewild luxeartikel.”

In Frankrijk blijft luxe voedsel een bloeiende sector. In 2021 genereerde de Franse gastronomie 49 miljard euro aan inkomsten, terwijl wijnen en sterke drank een omzet van 77 miljard euro realiseerde. De markt voor fijne levensmiddelen, twee jaar geleden gewaardeerd op 9 miljard euro, blijft groeien, met meer dan 5.300 speciaalzaken in het hele land en veelbelovende groeivooruitzichten.

Industrialisatie en distributie

De afgelopen jaren hebben luxe voedingsmiddelen volgens Louisgrand een opmerkelijke transformatie ondergaan. “Deze producten zijn toegankelijker geworden voor het grote publiek”, verduidelijkt ze. “Deze democratisering is grotendeels aangestuurd door de industrialisatie en de diversificatie van distributiekanalen, die de beschikbaarheid en betaalbaarheid van deze producten hebben veranderd.”

De industrialisatie van de voedselproductie heeft de toegang tot items die traditioneel als luxegoederen werden beschouwd, aanzienlijk uitgebreid. “Gemechaniseerde processen maken nu de massaproductie van goederen zoals foie gras mogelijk, waarvoor historisch gezien arbeidsintensieve methoden nodig waren”, werpt Louisgrand op. “Deze verschuiving heeft de output dramatisch verhoogd, waardoor de kosten van zowel de productie als de detailhandel zijn verlaagd. Als gevolg hiervan is foie gras betaalbaarder en breder verkrijgbaar geworden, waardoor een bredere consumentenbasis wordt aangetrokken.”

De manieren waarop luxe voedingsmiddelen de consumenten bereiken, hebben eveneens een evolutie gekend. “Vroeger waren artikelen zoals truffels en kaviaar beperkt tot speciaalzaken, maar nu zijn ze algemeen verkrijgbaar in reguliere verkooppunten, waaronder grote ketens zoals Carrefour en discountwinkels zoals Lidl”, betoogde Louisgrand. “Deze producten zijn ook steeds toegankelijker via online platforms en postorderdiensten, die zich richten op instapklanten via privatelabels en industriële merken.”

“Dit uitgebreide distributienetwerk heeft een cruciale rol gespeeld bij de normalisering van luxe voedingsmiddelen en hun beschikbaarheid tegen concurrerende prijzen. Tegenwoordig worden iconische luxe voedingsmiddelen zoals champagne, foie gras en gerookte zalm vooral gedistribueerd via supermarkten en hypermarkten.”

“Kaviaar vormt van deze trend een perfectie illustratie”, geeft Louisgrand nog aan. “Voorheen was dit product voorbehouden aan een kleine elite, maar sinds de uitbraak van de covid-pandemie is de verkoop met 90 procent gegroeid. Frankrijk is daarbij dankzij de Siberische steur-aquacultuur de derde grootste producent van de wereld geworden. De uitdaging voor de sector ligt in verdere democratisering, waarbij kaviaar van de betere kruideniers naar de dagelijkse supermarkt wordt verplaatst.”

Beleving

De onderzoekster merkt wel op dat luxe voedingsmiddelen ondanks die democratisering hun aantrekkingskracht niet hebben verloren. “Voor de rijken ligt het onderscheid nu in zeldzaamheid en prijs”, verduidelijkt Louisgrand. “Terwijl Baerii-kaviaar ongeveer 1.600 euro per kilogram kost, kan de prijs voor Almas-kaviaar – een zeldzame delicatesse van albino-beluga-steur – tot meer dan 30.000 euro per kilogram oplopen. Op dezelfde manier halen Alba-witte truffels prijzen die tien keer hoger liggen dan Périgord-zwarte truffels, waarbij bedragen tot 6.000 euro per kilogram niet zeldzaam zijn. Champagneprijzen variëren van 15 euro in supermarkten tot meer dan 10.000 euro voor een fles Dom Pérignon.”

Een andere manifestatie van luxe is volgens Louisgrand de ervaringsdimensie, waarbij een meerwaarde wordt gecreëerd door het genieten van hoogwaardige lokale producten op hun plaats van herkomst. “De consumptie van een fijne Bourgognewijn op een wijngaard, geleid door het verhaal van de producent, transformeert een maaltijd in een onvergetelijke, emotionele ervaring”, stipt de wetenschapster aan. “Deze emotionele luxe onderstreept de waarde van authenticiteit. Bovendien neemt culinaire luxe vaak de vorm aan van het proeven van een lokaal product van hoge kwaliteit op de plaats van herkomst. De authenticiteit die aan deze gelokaliseerde producten wordt geassocieerd, draagt ??bij aan hun waargenomen waarde.”

“Het genieten van een uitzonderlijke Bourgondische grand cru met een uitzicht over de wijngaarden waar de druiven zijn gerijpt, na een rondleiding door het landgoed met de wijnmaker die zijn verhaal deelt, tilt de ervaring naar een hoger niveau. Het moment – uniek, emotioneel en rijk aan zintuiglijke details – wordt buitengewoon. Dit fenomeen kan worden beschreven als emotionele luxe.”

“De voorbije decennia hebben de stijgende levensstandaarden van de middenklasse luxe tot op zekere hoogte gedemocratiseerd”, besluit Louisgrand. “Voor een deel van de bevolking blijft luxe voeding echter de uitzonderlijke, dure en vaak diep emotionele beleving.”

Meer over dit onderwerp:

• Verkoop van champagne het voorbije jaar verder gedaald
• Jongeren dragen toenemende interesse in kaviaar
• Export Ierse voeding en drank bereikt nieuw record
• Wereldwijde voedselprijzen zijn vorig jaar 2 procent gedaald
• Italiaanse witte truffel wordt door klimaatverandering bedreigd

In de Verenigde Staten gaat de sector van de ambachtelijke brouwerijen door een pijnlijke periode van rationalisatie. Dat heeft Bart Watson, hoofdeconoom van de Amerikaanse Brewers Association, gemeld. De sectororganisatie maakt daarbij gewag van een vertraagde groei en een voortdurende verbetering van het aanbod.

“Er zijn verschillende redenen voor de uitdagingen waarmee de sector wordt geconfronteerd”, benadrukt Bart Watson. “In de eerste plaats moet er een vertraging van de vraag worden vastgesteld. Er is niet langer sprake van een exponentiële groeifase, zoals dat in de jaren negentig van de voorbije eeuw en het eerste decennium van deze eeuw het geval was. De sector moet nu daarentegen met een inkrimping rekening houden. Ambachtelijke brouwers verkochten het voorbije jaar 1 procent minder bier dan het jaar voordien, al moet daarbij wel worden opgemerkt dat de totale Amerikaanse biermarkt tegelijkertijd een inkrimping met 5,1 procent diende te melden.”

Daarnaast moet volgens Watson worden vastgesteld dat retailers en distributeurs hun aanbod proberen te vereenvoudigen. “Consumenten zijn misschien voortdurend op zoek naar nieuwe smaken, innovaties en ideeën, maar retailers en distributeurs gaan de tegenovergestelde kant uit.” Tenslotte wijst Watson op de concurrentie met andere drankencategorieën. Daarbij wijst hij vooral naar de kant-en-klare alcoholische dranken, die opnieuw de aandacht van retailers en distributeurs trekt en minder ruimte laat voor ambachtelijk bier.”

In de Verenigde Staten zijn momenteel 9.726 ambachtelijke brouwerijen operationeel. – Foto: Pixabay/Marcelo Ikeda Tchelão

“Gegevens voor het hele jaar moeten nog worden vrijgegeven, maar de eerste schattingen suggereren dat de daling zal aanhouden”, geeft Watson aan. “Tijdens de eerste helft van dit jaar is er sprake van een productiedaling met ongeveer 2 procent. Tijdens het derde kwartaal lijkt er nog van een verdere inkrimping sprake te zijn geweest. Dit suggereert dat de uiteindelijke jaarcijfers zwakker zullen uitvallen dat de ramingen die halverwege het jaar werden gemaakt.”

“De omstandigheden waarmee de brouwers momenteel worden geconfronteerd, zijn zeker uitdagend en hebben ertoe geleid dat sommige bedrijven de moeilijke beslissing hebben genomen om hun deuren voorgoed te sluiten”, betoogde Matt Gacioch, analist bij de Brewers Association. “De recentste jaren zijn er ook minder nieuwe brouwerijen geopend dan het voorbije decennium. Toch zijn ambachtelijke brouwers van nature een optimistische groep. De bedrijven die open blijven, presenteren steeds nieuwe manieren om hun bestaande klanten te bedienen en nieuwe consumenten aan te trekken. Het succesvol runnen van een klein bedrijf is zelden een gemakkelijke opgave, maar de toewijding, innovatie en passie van de ambachtelijke brouwers zorgen ervoor dat de industrie op een sterke toekomst kan blijven rekenen.” 

Aanpassingsvermogen

Met zoveel variabelen in het spel is het moeilijk om de toekomst van de categorie op langere termijn te voorspellen. “Vast staat echter dat de sector met veranderingen zal worden geconfronteerd”, voert Gaciach aan. “Om succes te kunnen blijven boeken, zullen de ambachtelijke brouwers bereid moeten zijn om zich aan te passen. “Rekening houdend met een onzekere toekomst voor de sector, die onder meer met potentiële tarieven en veranderende dieetrichtlijnen kunnen worden geconfronteerd, moet gesteld worden dat de uitdagende omstandigheden nog minstens enige tijd zullen aanhouden.”

“Ambachtelijke brouwers hebben de voorbije periode echter het vermogen getoond zich te kunnen aanpassen aan de uitdagingen die werden opgeworpen. “Ondanks de tegenwind heeft de verkoop van de ambachtelijke brouwers slechts een lichte daling moeten melden, terwijl hun aandeel op de totale biermarkt is gestegen. We verwachten dat de ambachtelijke brouwers hun vindingrijkheid zullen blijven aanwenden om moeilijke tijden te doorstaan ??en opnieuw goed gepositioneerd zullen zijn voor groei wanneer de omstandigheden het toelaten.”

“Het voorbije jaar was voor de sector een uitdagende periode, waarbij de ambachtelijke brouwers met stijgende kosten worden geconfronteerd, terwijl retailers en distributeurs die hun aanbod willen vereenvoudigen. Volgend jaar zal die onzekerheid wellicht blijven aanhouden. Mogelijk worden aan de bestaande uitdagingen ook een aantal heffingen toegevoegd, samen met de mogelijkheid dat er dieetrichtlijnen voor alcoholische dranken worden uitgevaardigd. De marktdruk zal wellicht tot een grotere consolidatie in de hele sector leiden.”

De impact van de covid-pandemie op de sector kan volgens de Brewers Association niet worden onderschat. “De sector bestaat per definitie uit kleine bedrijven”, wordt er opgemerkt. “De ambachtelijke brouwers behoren tot de meest kwetsbare ondernemingen. Veel producenten zijn afhankelijk van taprooms en de horeca, die tijdens het hoogtepunt van de pandemie verplicht waren om te sluiten.”

In 2019 telden de Verenigde Staten 8.419 ambachtelijke brouwerijen. De productie van de sector lag dat jaar 4 procent hoger dan het jaar voordien, waarbij de ambachtelijke brouwerijen op de totale Amerikaanse biermarkt een aandeel van 13,6 procent hadden. De totale Amerikaanse biermarkt kende dat jaar een inkrimping met 2 procent tegenover het jaar voordien. In 2020  werd de markt geconfronteerd met de covid-pandemie, maar toch werden er 8.921 ambachtelijke brouwerijen geteld. De gezamenlijke productie viel echter met 9 procent terug. Ook het aandeel van de sector op de totale Amerikaanse biermarkt kromp tot 12,3 procent in. De totale Amerikaanse biermarkt kende een terugval met 3 procent.

De heropleving van de economie in 2021 zorgde er ook voor dat de sector van de Amerikaanse ambachtelijke brouwerijen een nieuwe impuls kreeg. Er werden dat jaar 9.210 ambachtelijke brouwerijen geteld, waarbij een productietoename met 8 procent kon worden gemeld. Het aandeel van de sector op de totale Amerikaanse biermarkt liep verder op tot 13,1 procent. De totale Amerikaanse biermarkt kende dat jaar een groei met 1 procent. Het jaar 2022 was volgens de Brewers Association een periode van normalisering. Er werden 9.675 ambachtelijke brouwerijen geteld, maar hun gezamenlijke productie lag 2 procent lager dan het jaar voordien. Het aandeel van de sector in de totale Amerikaanse biermarkt steeg daarentegen verder tot 13,2 procent. De totale Amerikaanse biermarkt kende dat jaar een inkrimping met 3 procent.

Het voorbije jaar werden er in de Verenigde Staten 9.761 ambachtelijke brouwerijen geregistreerd. Hun gezamenlijke productie liep met 1 procent verder terug, maar hun aandeel op de totale Amerikaanse biermarkt steeg verder tot 13,6 procent. De totale Amerikaanse biermarkt liet een inkrimping met 5 procent noteren. Momenteel worden nog slechts 9.726 ambachtelijke brouwerijen geteld. Er werden 335 nieuwe producenten geregistreerd, maar 399 brouwers hebben daarentegen de deuren gesloten. “Ondanks de lichte daling van het aantal brouwerijen, blijven de sluitingen beperkt tot lage percentages.”

De Brewers Association benadrukt verder dat de ambachtelijke bierindustrie in de Verenigde Staten bijna 460.000 banen ondersteunt. “Daarmee vormt de sector een belangrijke stimulans voor de lokale economie”, betoogt de sectororganisatie. “Daarnaast kon worden vastgesteld dat ambachtelijk bier 77,1 miljard dollar bijdraagt aan de Amerikaanse economie.”

Uit het rapport van de Brewers Association blijkt verder dat de verkoop van alcoholvrij bier dit jaar een sterke toename heeft gekend. Tijdens de eerste tien maanden van het jaar was er daarbij sprake van een stijging met 30 procent tegenover dezelfde periode vorig jaar. 

Meer over dit onderwerp:

• Heineken wil in Dubai eerste grote brouwerij van Golfregio bouwen
• Pubs injecteren tijdens kerstperiode 3,3 miljard pond in Britse economie
• AB InBev wordt sponsor van de Club World Cup van de Fifa
• Aanwijzingen voor neolithisch rijstbier gevonden in China
• Lokaal karakter van ambachtelijke brouwer vaak cruciaal voor klantentrouw

De waarde van zeldzame Schotse whisky die op veilingen wordt verkocht, is dit jaar met 40 procent gedaald. Dat blijkt uit een rapport van investeringsbank Noble & Co. Volgens de analisten creëerden de oplopende prijzen van zeldzame whisky door een grote populariteit bij rijke investeerders de voorbije jaren wellicht een echte zeepbel, die nu echter blijkbaar is gebarsten.

Flessen Schotse whisky die tijdens de eerste drie kwartalen van dit jaar voor meer dan 1.000 pond werden verkocht, daalden met 34 procent in volume en met 40 procent in waarde. De cijfers markeren in waarde een versnelling ten opzichte van de daling met 7 procent die vorig jaar werd opgetekend.

De Schotse whisky gaat door een moeilijkere periode. – Foto: Pixabay/Felix Wolf

De analisten van Noble benadrukten dat een verzwakkende wereldeconomie na een periode van hoge inflatie de vraag naar dranken uit de hoogste marktsegmenten heeft onderdrukt. “De interesse in zeldzame single malts kende de voorbije periode – waarbij getracht werd de gevolgen van de voorbije financiële crisis op te vangen door lage tarieven en een kwantitatieve versoepeling bij de centrale bank – een sterke toename”, voert Duncan McFadzean, specialist voeding en drank bij Noble, aan. “Dit moedigde investeerde aan om rendementen in alternatieve productcategorieën te zoeken te zoeken.”

“Maar de periode van hoge inflatie en rentetarieven na de covid-pandemie heeft de vraag naar dure verzamelobjecten zoals zeldzame Schotse whisky uitgehold”, merkt McFadzean op. “De zeepbel waarin fijne en zeldzame Schotse whisky zo lang is verhandeld, is wellicht eindelijk gebarsten.”

Moeilijk ogenblik

Ook Jonny Fowle, drankenspecialist bij het veilinghuis Sotheby’s, maakte gewag van het einde van een tijdperk waarin bijna elke whisky-release in waarde steeg. “Maar vele zeldzame flessen die na 2020 op de markt werden gebracht, kregen vaak ten onrechte een hogere waardering mee. Oudere flessen die bij hun release daarentegen een redelijke prijs hadden gekregen, presteerden nog steeds uitstekend, al was ook daar een terugval te merken tegenover de pieken die in 2022 werden geregistreerd.”

“Een vijftigjarige Lalique van Macallan wordt op veilingen nog steeds voor ongeveer 50.000 pond verkocht”, betogen de analisten. “Die prijs ligt tien keer hoger dan de releasewaarde die in 2005 werd opgetekend. Een eerste editie van Bowmore, die in 1993 voor een bedrag van 100 pond werd gelanceerd, brengt nog steeds ongeveer 15.000 pond op.”

Fowle voegt eraan toe dat de stijgende veilingprijzen sinds 2017 producenten hebben aangemoedigd om de prijzen te verhogen om een ??deel van de waarde terug te winnen die verloren op de secundaire markt is gegaan. “Het is begrijpelijk dat men geen winst op tafel wenst te laten liggen”, verduidelijkt Fowle. “Dat is echter een kortzichtige benadering. Een dergelijke aanpak prijst de investeerders en drinkers uit de markt.”

De cijfers komen op een moeilijk moment voor de bredere Schotse whisky-industrie. Tijdens de eerste helft van dit jaar viel de export met 18 procent in waarde terug in vergelijking met dezelfde periode vorig jaar. In volume moest een achteruitgang met 10 procent worden geregistreerd. “De markt kende een sterke groei in de aanloop naar de covid-pandemie en kon zich van die dip in 2022 ook sterk herstellen,” stipt McFadzean aan. “De industrie hoopte een roaring twenties te kunnen beleven, maar werd uiteindelijk met een harde realiteit geconfronteerd.”

“De consumenten moesten met de oplopende kosten voor hun levensonderhoud afrekenen”, vervolgt de analist. “Daardoor moest er allerlei uitgaven worden bespaard. Dit leidde ook bij de producenten van Schotse whisky tot dalende volumes. Diverse grote merken moesten winstwaarschuwingen publiceren.”

McFadzean voegt eraan toe dat de grote vraag de voorbije jaren van Azië is verschoven naar de Verenigde Staten, waar een sterke economie de vraag naar premium whisky heeft aangewakkerd. De analist merkt op dat de dreiging van Amerikaanse sancties onder toekomstig president Donald Trump in evenwicht zou kunnen worden gebracht door een heropleving van de afzet in Azië. “Hongkong heeft weliswaar de invoerheffingen verlaagd, maar ook de Aziatische economieën, inclusief China, worstelen met moeilijkheden”, waarschuwt hij.

Meer over dit onderwerp:

• Exclusieve dranken dragen 1 miljard dollar bij tot wereldwijde economie
• Ierse whiskey-producent Waterford moet faillissement aanvragen
• Producent van Schotse ginmerk Bothy wil ook whisky produceren
• Glenturret zet productie op basis van geturfde mout stop
• Drankengroep Diageo start productie whisky in Chinese distilleerderij

In Spanje leggen steeds meer landbouwers zich toe op de teelt van pistachenoten. Met deze verschuiving probeert de Spaanse landbouwsector zich volgens experts aan de klimaatverandering, die in het Zuid-Europese land tot een steeds meer frequente en intense droogte leidt, aan te passen.

In Spanje blijken landbouwers steeds vaker van traditionele teelten zoals granen of druiven op alternatieven zoals pistachenoten aan te passen. “Twintig jaar geleden bestond onze oogst uit druiven en granen, net zoals bij de vorige generaties”, betoogde Miguel Angel Garcia, eigenaar van een boerderij in Manzanares in de centrale regio Castilla-La Mancha. “Maar die oogsten bleken niet meer rendabel. Als wij niet van teelt waren veranderd, hadden wij niet langer van onze boerderij kunnen leven.”

Spanje produceert inmiddels 9.000 ton pistachenoten per jaar. – Foto: Pixabay

Garcia koos er in 2007 voor om op de teelt van de pistachenoten over te schakelen. “Pistache is een lucratiever gewas, dat bovendien beter tegen de droogtes is bestand”, getuigde hij nog. Spanje is door die overstap inmiddels een van de grootste producenten van pistachenoten in de wereld geworden. Alleen de Verenigde Staten, Iran en Turkije kunnen een grotere oogst melden.

Pistachebomen zijn oorspronkelijk afkomstig uit het Midden-Oosten en zijn bijzonder geschikt voor het klimaat van Spanje en doorstaan ??hete, droge zomers en koude winters. Het areaal pistachenoten in Spanje beslaat inmiddels een oppervlakte van 79.000 hectare. Dat betekende bijna een vervijfvoudiging op zeven jaar tijd. De teelt is vooral geconcentreerd in regio’s zoals Castilla-La Mancha, Extremadura en Andalusië, ondanks de problemen van waterschaarste, die door de klimaatverandering nog worden verergerd.

Mario Gonzalez-Mohino, directeur van de sectororganisatie Pistacho Pro, zijn pistachenoten – die oorspronkelijk uit woestijngebieden komen – aan het veranderende klimaat in Spanje goed aangepast. “Met onophoudelijke nieuwe warmterecords wordt de veerkracht van het gewas steeds waardevoller”, benadrukte hij. Spanje produceert momenteel bijna 9.000 ton pistachenoten per jaar. Er worden echter volop nieuwe bomen geplant. Het duurt minstens zeven jaar voor die bomen hun eerste oogst opbrengen. De productie zal in de toekomst dan ook sterk toenemen.

De coöperatie Pistamancha, die meer dan vijftig telers vertegenwoordigt, investeert in nieuwe infrastructuur voor het sorteren, pellen en drogen van de pistachenoten. Daarmee wil de sector reageren op de sterke vraag op de markt. Uiteindelijk hoopt de coöperatie één miljoen kilogram per jaar te kunnen verwerken. “Ondanks de sterke groei van de sector heerst er weinig bekommernis over een mogelijke overproductie”, merken experts op. “De binnenlandse vraag ligt nog steeds hoger dan het aanbod. De verkoop van pistachenoten in Spanje steunt nog steeds vooral op import.”

Toenemende populariteit

Pistachenoten worden meestal gegeten als snacks, maar worden ook veel gebruikt bij de productie van taarten, snoep, ijs en cosmetica. Verder is het product een belangrijk ingrediënt van de keuken in het Midden-Oosten. De vrucht geniet wereldwijd een toenemende populariteit. 

Uit een trendanalyse van Google blijkt dat het aantal zoekopdrachten naar pistachenoten sinds 2019 met 60 procent is gestegen. Het trendplatform Tastewise geeft bovendien aan dat het aantal gesprekken over pistachenoten het voorbije jaar met 10 procent is toegenomen. Tegelijkertijd werd een groei van 15 procent gemeld bij de interesse in pistachenoten als ingrediënt. “Dit biedt voor fabrikanten, restauranthouders en kruideniers nieuwe opportuniteiten”, merken de experts op.

Mensen eten al minstens 300.000 jaar pistachenoten. De noten bevatten gezonde vetten, vezels en antioxidanten. Ook herbergen de noten essentiële voedingsstoffen die bijdragen tot gewichtsverlies en darmgezondheid. Lenny Chase, chief executive van het drankmerk CPG Rasa, betoogde daarbij dat de pistachenoten een groot potentieel hebben om gezondere producten te creëren. “Merken kunnen een sterk verhaal opbouwen over hun producten die op pistachenoten zijn gebaseerd”, beklemtoonde hij. “Daarbij kunnen consumenten best worden geïnformeerd over de specifieke gezondheidsvoordelen van pistachenoten.”

De Verenigde Staten zijn wereldwijd de grootste producent van pistachenoten. Het land vertegenwoordigde vorig jaar 54 procent van de wereldwijde productie, gevolgd door Turkije (27 procent) en Iran (14 procent). Naast Spanje zijn verder ook Syrië en Griekenland belangrijke producenten van pistachenoten.

Meer over dit onderwerp:

• Europese Unie noteert record invoer pistachenoten
• Voedselzekerheid door ecologische uitdagingen bedreigd
• Vele toxische producten gevonden in voedselverpakkingen
• Nieuwe technologie biedt betere controle op melkkwaliteit
• Runderteelt kan emissies met 30 procent verminderen

De verkoop van sterke drank is in de Verenigde Staten tijdens de eerste zeven maanden van dit jaar met bijna 3 procent gedaald tegenover dezelfde periode vorig jaar. Die terugval moet vooral worden toegeschreven aan de dalende afzet van tequila en Amerikaanse whisky. Dat blijkt uit een rapport van analist International Wine and Spirits Record (IWSR). De verkoop van bier en wijn kende tijdens dezelfde periode een terugval met respectievelijk 3,5 procent en 4 procent.

De International Wine and Spirits Record had oorspronkelijk verwacht dat de verkoop van alcoholische dranken in de Verenigde Staten tijdens de eerste zeven maanden van dit jaar met 1,9 procent zouden dalen tegenover dezelfde periode vorig jaar. Maar uiteindelijk moest er een terugval met 2,8 procent worden gemeld. Alleen het segment van de kant-en-klare alcoholische dranken vormden met een stijging van 2 procent de enige uitzondering op die dalende trend.

De Amerikaanse verkoop van sterke dranken zal zich wellicht pas ten vroegste volgend jaar herstellen. – Foto: Pixabay/Bridgesward

Marten Lodewijks, president van de Amerikaanse divisie van International Wine and Spirits Record, wees er daarbij op dat de terugval iets erger was dan de voorspellingen die aan het begin van dit jaar werden gedaan. “Vorig jaar liep de verkoop van alcoholische dranken in de Verenigde Staten met 2,6 procent terug”, verduidelijkte Lodewijks.

“Voor dit jaar werd een licht herstel in het vooruitzicht gesteld, maar die positieve wending is uitgebleven. Dit geeft aan dat de moeilijke handelsomgeving niet is afgenomen en dat de consumenten nog steeds de druk van de hogere prijzen voelen. Een succesvolle tweede jaarhelft zou alsnog een gedeelte van deze verliezen ongedaan kunnen maken. Maar het wordt wel moeilijker om een succesvolle ommekeer te kunnen realiseren.”

Tequila en whisky

De analist wees daarbij naar de achteruitgang in de verkoop van tequila en Amerikaanse whisky, respectievelijk de derde en vierde grootste categorie in de verkoop van sterke dranken in de Verenigde Staten. De verkoop van tequila kende een terugval met 1 procent. “Tequila heeft de voorbije jaren in de Verenigde Staten een duidelijke opkomst gekend, maar de uitstraling van de categorie lijkt enigszins verdwenen te zijn”, stipte Lodewijks aan. “Dat heeft mogelijk te maken met een overstap van vele consumenten naar meer betaalbare opties.”

Lodewijks wees daarbij echter ook op de afwijkingen die tussen de verschillende prijscategorieën konden worden opgetekend. “In de standaardcategorie moest een daling met 3 procent worden gemeld”, verduidelijkte hij. “Ook een aantal hogere prijscategorieën kenden een terugval, maar hier waren er duidelijke verschillen merkbaar. Een aantal merken die onder meer op prestige steunen, zagen immers hun verkoop met 6 procent toenemen. Ook bij de premiummerken werden stijgingen tussen 4 procent en 6 procent geregistreerd. Er is hier dus nog steeds sprake van enige premiumisatie. De aanhoudende interesse voor prestigemerken toont bovendien aan dat deze hoge prijsniveaus sterk zijn geïsoleerd.”

Verder maakt het rapport duidelijk dat de verkoop van Amerikaanse whisky met 2 procent is gedaald. “Dat was vooral merkbaar in de kernmarkten Californië, Florida, Michigan en Texas”, wierp Lodewijks op. “Dat is te wijten aan hun afhankelijk van de premiummarkt. Consumenten lijken minder bereid om naar dit prijsniveau om te schakelen. In markten zoals New York, Pennsylvania, Tennessee, Kentucky en Colorado werd daarentegen ongeveer een status-quo opgemerkt. Hier kent de premiumsector nog steeds een robuuste groei.”

Regionale verschillen kunnen volgens Lodewijks eveneens in de algemene verkoop van alcohol worden opgemerkt. “In New York daalde de verkoop van sterke dranken tijdens de eerste zeven maanden van dit jaar slechts met 1,5 procent tegenover dezelfde periode vorig jaar”, benadrukte Lodewijks. “Dat kan wellicht door de sterke cocktailcultuur die in New York, die op een welvarende basis kan beschikken, worden verklaard.”

Kant-en-klare producten vertegenwoordigen inmiddels meer dan 16 procent van de totale verkoop van sterke dranken in de Verenigde Staten. Maar ook hier kunnen opmerkelijke verschillen worden opgetekend. De categorie liet een groei met 2 procent optekenen, maar bij producten op basis van sterke dranken was er sprake van een stijging met 11 procent. Varianten op basis van mout registreerden daarentegen een status-quo, maar lieten wel een sterke groei noteren in onder meer Texas, Minnesota, Georgia en Pennsylvania.

In het rapport wordt opgemerkt dat een echt herstel van de verkoop van sterke dranken in de Verenigde Staten nog minstens tot volgend jaar op zich zal laten wachten.

Meer over dit onderwerp:

• Export Schotse whisky eerste helft van dit jaar met 18 procent gedaald 
• Chivas Brothers ondersteunt duurzame landbouw in Schotland
• Glenlivet lanceert zijn oudste single malt whisky
• Hongkong wil taks op sterke dranken verlagen
• Verenigd Koninkrijk verliest twee nachtclubs per week

De klimaatverandering zal het landoppervlak dat geschikt is voor het verbouwen van voedsel en hout verplaatsen en verminderen. Hierdoor zullen deze twee essentiële hulpbronnen op het gebied van landgebruik in directe concurrentie met elkaar komen. Dat blijkt uit een rapport van wetenschappers aan de University of Cambridge.

De klimaatverandering verschuift de regio’s die geschikt zijn voor het verbouwen van gewassen. Maar dit fenomeen creëert volgens de onderzoekers van de University of Cambridge een nieuw probleem. “Naarmate het land dat geschikt is voor de productie van voedsel noordwaarts verschuift, zal het beschikbare areaal voor de bosbouw steeds verder onder druk komen”, beklemtonen de wetenschappers. “Het hout dat door deze bomen wordt geproduceerd, vormt voor een groot deel van het moderne leven, van papier en karton tot meubels en gebouwen, een cruciale basis.”

Hout is in de bouwindustrie een uitstootarm alternatief voor staal en beton. – Foto: Pixabay/Foto-RaBe

De onderzoekers benadrukken dat de toenemende concurrentie tussen het areaal voor de houtproductie en de voedselvoorziening onder invloed van de klimaatverandering tot nu toe over het hoofd is gezien. “Maar indien de vraag naar deze beide producten blijft toenemen, zal dit probleem steeds aan belang winnen”, merken de wetenschappers op. “In een worstcase scenario voor klimaatverandering, waarbij geen actie wordt ondernomen om de samenleving te decarboniseren, zal meer dan een kwart van het bestaande gebied voor bosontginning – ongeveer 320 miljoen hectare, gelijk aan de grootte van India – tegen het einde van de eeuw meer geschikt worden voor de landbouw.”

De meeste bossen voor houtproductie bevinden zich momenteel op het noordelijk halfrond in de Verenigde Staten, Canada, China en Rusland. De wetenschappers berekenden dat 90 procent van het totale gebied dat momenteel voor bosontginning wordt gebruikt en dat tegen eind deze eeuw voor landbouw zal worden ingenomen, zich in deze vier landen zal bevinden. Vooral in Rusland zullen tientallen miljoenen hectaren areaal voor houtproductie – meer dan in de Verenigde Staten, Canada en China samen – door landbouw zijn ingenomen. Daarbij zullen vooral de teelten van aardappelen, soja en tarwe in die regio’s op gunstige omstandigheden kunnen rekenen.

“Er is op aarde slechts een beperkt gebied voor de productie van voedsel en hout, twee essentiële hulpbronnen voor de maatschappij, geschikt”, benadrukken de onderzoekers Oscar Morton en Chris Bousfield, ecologen aan de University of Cambridge. “Naarmate de klimaatverandering zich verder doorzet en de landbouw zich naar het noorden moet uitbreiden, zal de druk op de houtproductie toenemen. We moeten vijftig jaar vooruitdenken, want wanneer we in de toekomst over hout willen kunnen beschikken, moeten er nu bomen worden geplant. De bomen die tegen het einde van deze eeuw gekapt zullen worden, staan ??al in de grond. Ze hebben immers veel langzamere cycli dan voedselgewassen.”

Uitstootarm alternatief

De wereldwijde vraag naar voedsel zal naar verwachting tegen het midden van deze eeuw verdubbelen. De wereldbevolking blijft immers aangroeien en wordt bovendien ook welvarender. Tegelijkertijd zal ook de wereldwijde vraag naar hout naar verwachting een verdubbeling kennen. Hout is in de bouwindustrie immers een uitstootarm alternatief voor beton en staal. 

“Een verplaatsing van de houtproductie naar diepere boreale of tropische bossen is geen haalbare optie, want de bomen in die regio’s zijn duizenden jaren onaangeroerd gebleven en een houtkap in dat gebied zou enorme hoeveelheden koolstofdioxide vrijgeven en de biodiversiteit bedreigen”, stipte onderzoeksleider David Edwards, professor plantenecologie aan de University of Cambridge. “Deze tropische of boreale bossen zijn de epicentra van de resterende wereldwijde wildernis en ongerepte tropische bossen zijn de meest biodiverse plekken op aarde. Het is cruciaal dat de bosontginning over grotere gebieden worden uitgespreid.”

“Zelfs in het beste geval, waarin de wereld een klimaatneutraliteit zou kunnen bereiken, zullen er nog steeds aanzienlijke verschuivingen worden opgemerkt in de regio’s die voor de houtwinning en de gewasproductie geschikt zijn”, voeren de wetenschappers nog aan. 

De houtproductie draagt ??wereldwijd meer dan 1,5 biljoen dollar per jaar bij aan nationale economieën. Hittegolven en bijbehorende bosbranden hebben onlangs wereldwijd voor enorme verliezen aan bossen voor ontginning gezorgd. Bovendien zorgt de klimaatverandering ook voor de verspreiding van plagen zoals de schorskever, die bomen aanvalt. De klimaatverandering zal er naar verwachting voor zorgen dat gebieden in de tropen te heet en onherbergzaam worden voor het verbouwen van voedsel en zal grote delen van Zuid-Europa veel minder geschikt maken voor voedselproductie en houtwinning.

“De klimaatverandering leidt al tot uitdagingen voor de houtproductie”, werpen de wetenschappers op. “Daar komt nog eens deze toegenomen druk van de landbouw bij, waardoor een perfecte storm van problemen wordt gecreëerd. Het veiligstellen van onze toekomstige houtvoorraad lijkt misschien niet zo dringend als de garantie op de voedselvoorziening die we nodig hebben om te eten en te overleven. Maar hout is even goed in ons dagelijks leven geïntegreerd. We moeten dan ook strategieën ontwikkelen om zowel de voedselvoorziening als de houtwinning in te toekomst te garanderen.”

Meer over dit onderwerp:

• Wereldwijde houtwinning door zware bosbranden bedreigd
• Gezonde bomen hebben cruciale rol in strijd tegen klimaatverandering
• Speciale houtsoort kan helpen opwarming aarde tegen te gaan
• Vragen over nut van boomplantingen in strijd tegen klimaatverandering
• Olieproducent Nigeria moet massaal nieuwe bossen aanplanten

De wijnoogst zal in Frankrijk dit jaar een bescheiden oogst opleveren. Mogelijk wordt het zelfs één van de slechtste jaren van de voorbije eeuw, met volumes die in alle belangrijke teeltgebieden – waaronder Bourgondië, Bordeaux en de Loirevallei – dreigen te dalen. Die voorspelling staat in een rapport van Agreste, het statistisch bureau van het Franse ministerie van landbouw.

De Franse wijnproductie zal volgens Agreste dit jaar naar verwachting met 18 procent dalen tot 39,3 miljoen hectoliter. Dat is een grotere terugval dan een maand geleden werd voorspeld. De voorbije honderd jaar kende de Franse wijn slechts zes keer een kleinere oogst dan dit jaar. Onder meer in 2017 en 2021 bleef de oogst onder het niveau dat voor dit jaar wordt verwacht. 

“De daling is te wijten aan bijzonder ongunstige weersomstandigheden, die het productiepotentieel in bijna alle wijnbouwgebieden hebben aangetast”,’ benadrukt Agreste. “De productie wellicht iets hoger liggen dan drie jaar geleden, toen de oogst door een strenge vorst werd getroffen.”

Franse wijngaarden leveren dit jaar volgens Agreste een oogst van 39,3 miljoen hectoliter op. – Foto: Pixabay/Jill Wellington

De inzinking betekent dat Frankrijk zijn plek als grootste wijnproducent van de wereld zou kunnen verliezen. De Spaanse landbouwcoöperaties verwachten immers dat hun gezamenlijke oogsten dit jaar tot 39,7 miljoen hectoliter zullen stijgen. In Spanje maken de wijnboeren gewag van een herstel van de droogte en hagelbuien die de oogsten vorig jaar hebben getroffen.

Veel wijngaarden in Frankrijk werden getroffen door een verlies van bloemen en jonge bessen (coulure), terwijl ook grotere verschillen in de grootte en de rijpheid van de druiven (millerandage) werden vastgesteld. Beide problemen zijn het gevolg van vochtige en koele weersomstandigheden tijdens de bloei. Tevens werden de meeste wijnbouwgebieden door valse meeldauw, waarbij soms aanzienlijke verliezen werden veroorzaakt, werden getroffen. Ook de vorst en hagel hadden een negatieve impact op de volumes.

De ramingen werden naar beneden bijgesteld na een nauwkeurige beoordeling van de bloei is latere groeiregio’s. Dat was vooral het geval voor de Charentes, waar de wijn tot cognac wordt gedistilleerd en waar de volumes  naar verwachting met 35 procent zullen dalen.

Tegenslagen

Bourgogne en Beaujolais zullen volgens de prognoses gezamenlijk 2,12 miljoen hectoliter wijn produceren. Dat betekent een daling met 25 procent tegenover de relatief grote oogst van vorig jaar. Meeldauw heeft vooral de productie in de regio Côte d’Or in Bourgondië geschaad, terwijl ziekte en hagel voor aanzienlijke verliezen in de Beaujolais hebben gezorgd.

De volumes in de Loirevallei zullen naar verwachting met 30 procent dalen tot 2,1 miljoen hectoliter. Daar hebben de wijnstokken geleden onder koude en vochtige omstandigheden, die meeldauw en coulure hebben gestimuleerd.

In Bordeaux, waar dit jaar 8.000 hectare aan wijngaarden wordt weggehaald als onderdeel van een rooiplan dat door de overheid wordt gesteund, leden de telers onder een breed scala aan tegenslagen. Ook hier was er sprake van coulure en meeldauw, maar de wijngaarden werden er ook door hagelbuien beschadigd. De volumes zullen in de regio met 10 procent tot 3,89 miljoen hectoliter. Dat is het laagste niveau dat sinds 2017 werd geregistreerd.

De champagneproductie zal volgens Agreste dit jaar naar verwachting met 19 procent tot 2,34 miljoen hectoliter dalen. Daarbij werd verwezen naar de lentevorste als een extra factor, bovenop een slechte vruchtzetting, meeldauw en hagel. In de Languedoc-Roussillon, het grootste wijngebied van Frankrijk, zal het oogstvolume naar verwachting met 4 procent dalen tot 10,6 miljoen hectoliter.

In het zuidoosten van het land, inclusief de Provence, zal de productie met 12 procent tot 4,42 miljoen hectoliter terugvallen, terwijl de volumes in de Elzas naar verwachting met 13 procent tot 914.000 hectoliter zouden inkrimpen. Bij de kleinere wijngebieden werden vooral de telers in de Jura bijzonder hard getroffen. Daar werd gewezen op de strenge vorst en meeldauw die de productie met 71 procent tot 35.000 hectoliter zouden doen inkrimpen.

Meer over dit onderwerp:

• Zuid-Afrikaanse wijngebieden zijn door zware vorst getroffen
• Verenigd Koninkrijk wordt grootste afzetmarkt Chileense wijnen
• Klimaatverandering drijft Chileense wijnproductie zuidwaarts
• Californië rekent op een uitstekende wijnoogst
• Italiaanse wijnen vinden vaker hun weg naar Rusland

In het Verenigd Koninkrijk telt inmiddels meer dan duizend wijngaarden. Dat blijkt uit cijfers van het Britse Food Standards Agency. De groei die de Britse wijnindustrie heeft doorgemaakt, zowel in termen van productiecapaciteit als marktpositie, weerspiegelt een robuuste reactie op de toenemende vraag van de consument.

Uit statistieken van het Food Standards Agency blijkt dat het Verenigd Koninkrijk inmiddels 1.030 wijngaarden telt. Dat betekende een stijging met 9,2 procent tegenover vorig jaar. Wijnproducenten uit Engeland en Wales verkochten vorig jaar in totaal 8,8 miljoen flessen. Dat vertegenwoordigde een toename met 10 procent tegenover vorig jaar.

Nicola Bates, chief executive van WineGB, gaf aan dat het overschrijden van de grens van duizend wijngaarden voor de sector een belangrijke mijlpaal vormt. Bates voegde eraan toe dat de wijnbouw de snelstgroeiende landbouwsector van het Verenigd Koninkrijk is. Hoewel de Britse wijnconsumptie met een algemene daling wordt geconfronteerd, kan de verkoop volgens Bates een duurzame groei in de productie en verkoop worden gemeld.

Britse wijnproducenten verkochten het voorbije jaar 8,8 miljoen flessen. – Foto: Pixabay

“Naarmate het vertrouwen van de consument in de economie zich herstelt, zullen de discretionaire uitgaven aan wijn in pubs, bars en restaurants waarschijnlijk toenemen”, beklemtoonde Bates. “Hierdoor kunnen nieuwe markten worden geopend, terwijl tevens een bredere consumentenbasis kan worden gecreëerd.”

Het totale wijngaardareaal in het Verenigd Koninkrijk beslaat nu 4.209 hectare. Daarmee heeft dat areaal zich het voorbije decennium met 123 procent uitgebreid. Er zijn in het land nu 221 wijnmakerijen actief. De Britse wijnproductie haalde vorig jaar een volume van 161.960,84 hectoliter. Dat komt overeen met 21,6 miljoen flessen. Dit vertegenwoordigde een toename van 77 procent ten opzichte van het jaar voordien. Volgens WineGB nemen mousserende wijnen 76 procent van de Britse productie voor hun rekening. Niet-mousserende wijnen hebben een aandeel van 23 procent. Andere producten, zoals vermouth, nemen samen 1 procent voor hun rekening.

De meest aangeplante druivensoorten zijn Chardonnay, die 32 procent van het totale Britse wijnareaal beslaat. Pinot Noir komt met 27 procent op de tweede plaats, gevolgd door de Pinot Meunier (9 procent), Bacchus (8 procent), Seyval Blanc (3 procent), Solaris (3 procent), Pinot Noir Précoce (2 procent), Pinot Gris (2 procent), Reichensteiner (2 procent) en Rondo (2 procent).

De verkoop van mousserende wijn is de voorbije vijf jaar met 187 procent gestegen tot 6,2 miljoen flessen. Bij niet-mousserende wijnen is er sprake van een stijging met 117 procent tot 2,6 miljoen flessen. De verkoop wordt verdeeld over verschillende kanalen. Supermarkten nemen met een aandeel van 30 procent het grootste deel van de verkoop voor hun rekening, gevolgd door bars en restaurants (28 procent), directe verkoop bij wijnhuizen (17 procent), directe online verkoop (11 procent), export (8 procent) en gespecialiseerde handelaren (6 procent). 

Opmerkelijk succesverhaal

Bates merkt op dat Britse wijn een opmerkelijk succesverhaal beleeft. “De sector werd het voorbije decennium gekenmerkt door een buitengewone groei en ontwikkeling, gedreven door aanzienlijke investeringen”, voert de topvrouw van WineGB aan. “Deze positieve ontwikkeling zal naar verwachting aanhouden, waarbij een verdere uitbreiding van de wijngaarden en de wijnhuizen mag worden verwacht.”

Verschillende factoren dragen volgens haar bij tot het groeiende succes van de Britse wijnindustrie. “De klimaatverandering heeft in die ontwikkeling een cruciale rol vervuld”, verduidelijkt Bates. “De warmere groeiseizoenen hebben de kwaliteit en opbrengst van de druiven verbeterd. Dat geldt vooral voor de oogsten die worden gebruikt voor de productie van mousserende wijnen. Bovendien hebben ontwikkelingen in de wijnbouw en nieuwe technologieën in de wijnproductie de consistentie en de kwaliteit van de Britse wijnen verbeterd. Dat heeft de sector een internationale erkenning opgeleverd, terwijl ook een meer veeleisende klantenkring kon worden aangetrokken.”

De opkomst van het oenotoerisme heeft volgens Nicola Bates eveneens een aanzienlijke impact gehad op de industrie. “Wijngaarden en wijnmakerijen in Engeland en Wales zijn populaire toeristische bestemmingen geworden”, benadrukt de chief executive van de sectororganisatie. “Deze bestemmingen bieden bovendien proeverijen, rondleidingen en evenementen aan voor bezoekers die zowel uit het Verenigd Koninkrijk als het buitenland komen. Dit heeft niet alleen de directe verkoop gestimuleerd, maar heeft ook de zichtbaarheid en reputatie van de Britse wijnen vergroot.”

“Investeringen in marketing en branding zijn cruciaal geweest om de publieke perceptie te transformeren en het bewustzijn van de kwaliteit van de Britse wijnproductie te vergroten”, zegt Bates nog. “Initiatieven van WineGB en individuele producenten om Britse wijn in het binnenland en op internationale markten te promoten, hebben positieve resultaten opgeleverd. De export vertegenwoordigt nu 8 procent van de totale omzet van de Britse wijnsector.”

Verder wijst Bates op de impact van innovatie, waarbij producenten experimenteren met nieuwe druivensoorten, blends en productietechnieken om hun aanbod te onderscheiden en een breder publiek aan te spreken. “De ontwikkeling van nicheproducten, zoals Engelse vermout en mousserende rode wijnen, vormt een bewijs van de veelzijdigheid en creativiteit van de sector”, benadrukte Bates nog. “De vooruitzichten voor de Britse wijnindustrie blijven optimistisch.” Verwacht wordt dat voortdurende investeringen in de uitbreiding van de wijngaarden en de technologische vooruitgang zowel de productiecapaciteit als de kwaliteit zullen verbeteren. Naarmate de interesse van consumenten in lokaal geproduceerde, duurzame en hoogwaardige wijnen groeit, zal de vraag naar Britse wijnen waarschijnlijk verder toenemen.”

Daarnaast geeft Bates aan dat pogingen om uit te breiden naar nieuwe internationale markten, eveneens veelbelovend blijken. “Met een sterke reputatie voor kwaliteit en innovatie zijn de Britse wijnen goed gepositioneerd om op de wereldmarkt te concurreren”, werpt ze op. “Strategische partnerschappen en deelnames aan internationale wijncompetities zullen van cruciaal belang zijn om het profiel van de Britse wijnen in het buitenland te verhogen.”

Meer over dit onderwerp:

• Wijnproducenten Californië kondigen goede oogsten aan
• Carbon moet wijn beschermen tegen rookgeur
• Bourgogne biedt oude appellation-borden te koop aan
• WineGB wil overheidssteun voor Britse wijnexport
• Brits wijntoerisme meer dan 50 procent toegenomen