Vrouwen zijn lichamelijk voor ruimtereizen efficiënter uitgerust dan mannen. Voor toekomstige ruimtemissies zou het dan ook overwogen kunnen worden om exclusief vrouwelijke bemanningen in te zetten. Dat is de boodschap van een studie van het Space Medicine Team en het European Space Agency (ESA). 

De onderzoekers kwamen daarbij tot de vaststelling dat vrouwelijke astronauten tijdens missies voor ruimteverkenning onder meer minder water nodig hebben voor hun hydratatie en ook minder energie moeten investeren. Tevens hebben vrouwen voordelen op het gebied van zuurstofverbruik, de aanmaak van koolstofdioxide en metabolische warmteproductie.

Vrouwelijke astronauten kunnen ruimtevaart goedkoper maken. (Foto: Nasa)

Gezien de beperkingen die ruimtecapsules hebben op het gebied van ruimte, energie en gewicht en de systemen die de overleving van de astronauten moeten garanderen, heeft een vrouw volgens het rapport tijdens een lange missie voor ruimteverkenning het meest efficiënte lichaamstype.

Kost per kilogram

Volgens de Amerikaanse National Aeronautics & Space Administration (Nasa) bedragen de kosten om ladingen naar het internationale ruimtestation (ISS) te brengen 93.400 dollar per kilogram. Uit de studie blijkt dat voor een missie van 1.080 dagen een volledig vrouwelijke bemanning van vier personen 1.695 kilogram minder gewicht aan voedsel zou moeten meenemen.

Hierdoor zou de missie meer dan 158 miljoen dollar kunnen besparen. Ook zou 2,3 kubieke meter ruimte aan voedselverpakking worden vrijgemaakt. Dat komt overeen met ongeveer 4 procent van de bewoonbare ruimte van Gateway, het ruimtestation dat de Nasa in een baan rond de maan zou willen brengen.

Het effect van de lichaamsgrootte op het totale energieverbruik kan bij vrouwen tussen 5 procent en 29 procent lager liggen dan bij mannen. Bij een grootte van 1,60 meter loopt dat zelfs op tot een niveau tussen 11 procent en 41 procent. Dit vertaalt zich in een verminderd gebruik van zuurstof en water en een lagere productie van koolstofdioxide en metabolische warmte.

Functionele werkomgeving

Bovendien wordt erop gewezen dat de astronauten in de ruimte dagelijkse aerobe oefeningen moeten doen om de fysiologische effecten van de gewichtloosheid tegen te gaan. Ook hier zijn mannen in het nadeel, aangezien grotere lichamen meer energie verbruiken, meer zuurstof nodig hebben en meer koolstofdioxide en warmte produceren en meer warmte produceren.

Verder toonde de studie dat vrouwen tijdens een enkele aerobe inspanning door het zweten 29 procent minder water verloren en dus minder water nodig hadden om te rehydrateren.

Er zijn daarnaast ook voordelen verbonden aan de functionele werkomgeving, vooral wanneer meerdere astronauten in dezelfde beperkte ruimte werken, zoals in het International Space Station vaak het geval is. Aan boord van het ruimtestation hebben de astronauten net voldoende ruimte om zo nodig schouder aan schouder of rug aan rug te werken. 

De ruimtes in Gateway zijn krapper berekend, waardoor een minder ergonomische omgeving ontstaat waarin meerdere bemanningsleden kunnen samenwerken. Hier kan een kleinere bemanning efficiënter werk leveren.

Meer nieuws over dit onderwerp:

• Het European Space Agency streeft naar een grotere samenwerking tussen publieke en particuliere sector.
• Europa wil een eigen megaconstallatie satellieten om met Starlink van Spacex te concurreren.
• Mogelijk zouden vier grote manen van Uranus water kunnen herbergen. Dat zegt de Nasa.
• Een nieuwe Europese weersatelliet heeft zijn eerste beelden over de aarde doorgestuurd.
• Rocket Lab heeft twee satellieten gelanceerd om tropische stormen te bestuderen.

Een warmere kantoortemperatuur kan de productiviteit van vrouwelijke werknemers aanzienlijk opdrijven. Dat is de conclusie van een onderzoek van wetenschappers aan de University of Southern California en het Wissenschaftszentrum Berlin für Sozialforschung (WZB), gebaseerd op een enquête bij meer dan vijfhonderd kantoorwerkers.

De studie wees uit dat vrouwen bij hogere temperaturen op mathematische opdrachten en verbale taken betere prestaties lieten optekenen. Het tegenovergestelde bleek bij mannen. Daar had een hogere temperatuur een negatieve impact op de prestaties. Deze relatie was er echter minder uitgesproken dan bij vrouwen.

“De studie toont dat geslacht bij de ervaring van temperatuur een belangrijke factor is,” zegt onderzoeksleider Tom Chang, professor bedrijfseconomie aan de University of Southern California. “De temperatuur heeft niet alleen een impact op het comfort van de werknemer, maar beïnvloedt ook de productiviteit en de cognitieve prestaties. Eerder onderzoek heeft al aangetoond dat vrouwen in het algemeen van een hogere binnentemperatuur houden dan mannen. Tot nu toe wees men daarbij vooral naar de invloed van persoonlijke voorkeuren. In werkelijkheid blijken echter ook inzet en prestaties onder invloed van veranderende temperaturen te kunnen variëren.”

De wetenschappers ontdekten een significante relatie tussen de kamertemperatuur en het prestatieniveau op wiskundige en verbale taken. Anderzijds bleek dat bij een cognitieve reflectietest – waarbij de respondenten een reeks contra-intuïtieve stellingen kregen voorgelegd – een verandering in temperatuur geen enkele invloed had. Tom Chang wijst erop dat men geen extreme temperatuursveranderingen moet doorvoeren om een impact te kunnen vaststellen. “Zelfs bij kleine variaties binnen het normale temperatuurbereik kan men al een duidelijk verschil in de prestaties opmerken,” aldus de wetenschapper.

De onderzoekers wijzen erop dat de toename van de cognitieves prestaties van vrouwen bij warmere temperaturen grotendeels te danken is aan een toename van de verwerkte volumes. “Dit geeft aan dat de prestatiewinst vooral te danken is aan een toename van de geleverde inspanning,” betoogt professor Chang. “Een gelijkaardig effect was ook merkbaar bij de mannelijke proefpersonen. Daar vormde een daling van de verwerkte volumes de belangrijkste verklaring voor de afname van de cognitieve prestaties.” Wel zeggen de wetenschappers dat de stijging van de vrouwelijke prestaties onder invloed van temperatuurschommelingen sterker was dan de daling van de mannelijke arbeid.

“De resultaten van de studie tonen een beter inzicht in de strijd die op sommige kantoren om de thermostaat wordt geleverd,” zegt Tom Chang. “Deze conflicten hebben niet enkel met comfort te maken, maar hebben ook betrekking op prestaties en productiviteit. De conclusies maken dan ook duidelijk dat op gemengde werkplekken de temperaturen iets hoger zouden moeten worden gedraaid dan de huidige normen suggereren. Vele bedrijven reserveren belangrijke investeringen om het comfort en de productiviteit van hun medewerkers te versterken. Uit onze studie blijkt dat ook een investering in een hogere temperatuur daarbij vruchten kan afwerpen.”

Lees Verder

Muziek kan de mens niet alleen gelukkiger, maar ook productiever maken. Dat is de conclusie van een onderzoek van wetenschappers aan de Virginia Commonwealth University in de Verenigde Staten. De onderzoekers wijzen er wel op dat niet elke muziek in alle omstandigheden de potentie heeft om mensen productiever te maken. Bepalend daarbij zijn volgens de wetenschappers in belangrijke mate de direct fysiologische en emotionele reacties die door de muziek worden opgeroepen. Maar daarnaast vonden ze ook een impact van factoren zoals volume, tekst, vertrouwdheid en muzikale voorkeuren een invloed hebben.

“Men weet al langer dat muziek mensen gelukkiger, maar ook droeviger kan maken,” zegt onderzoeksleider Kathleen Keeler, management-specialist aan de Virginia Commonwealth University. “Eigenlijk is muziek in staat om bij de mens elke mogelijke emotie op te roepen. Maar tevens blijkt muziek mensen ook productiever te kunnen maken, op voorwaarde dat de goede keuzes worden gemaakt. De technologie heeft de toegang tot muziek op de werkvloer gevoelig vergemakkelijkt, maar men moet beseffen dat de muziek al lang sterke banden heeft met de industrie en arbeid.”

“Werkliederen werden in het verleden al op grote schaal in een brede waaier van beroepen gebruikt,” benadrukt Keeler. “Daarbij kan worden gewezen naar arbeiders in de fabrieken en de landbouw, maar ook zeelieden en mijnwerkers. Na de tweede wereldoorlog ontwikkelde de Muzak Corporation zelfs functionele muziek. Het bedrijf stelde programmeerbare muziek ter beschikking voor de traditionele kantooromgeving en liften. Het bedrijf deed ook een eigen uitgebreid onderzoek naar de reacties op diverse muzieksoorten. Dat leidde tot de ontwikkeling van een programma dat de productiviteit kon verhogen zonder de werknemers af te leiden.”

“Elk type werkplek kreeg daarbij een eigen schema dat de cyclus van vermoeidheid bij de werknemers moest tegengaan,” verduidelijken de onderzoekster nog. “Onder meer was voorzien dat de snelste en meest stimulerende muziek om halfelf in de voormiddag zou worden gespeeld. Dat gebeurde vervolgens nog eens om halfvier in de namiddag. Onderzoek toonde ook al aan dat muziek niet alleen de productiviteit van de werknemers verbeterde, maar ook hun geluksgevoel positief kon beïnvloeden. Men kan alvast stellen dat geen enkele muziek het prestatieniveau zal aantasten. Alles wat de werknemer alert houdt, kan helpen.”

De onderzoekers bekeken ook in welke omstandigheden bepaalde muziek best paste. “Relatief complexloze composities zoals ‘Carolina in My Mind’ van James Taylor of ‘Let it Be’ van de Beatles kunnen werknemers helpen om complexe en creatieve taken beter uitvoeren,” aldus Keeler. “Deze muziek is geschikt voor werknemers die met planning of probleemoplossing bezig zijn. Deze muziekstijl heeft immers een positieve impact op de cognitieve flexibiliteit en het werkgeheugen. Composities met een sneller tempo en een grotere variatie – zoals ‘Holding Out For A Hero’ van Bonnie Tyler of ‘Paint It Black’ van de Rolling Stones zouden daarentegen bijzonder geschikt zijn voor eenvoudige en routinematige taken.”

“Bij eenvoudige en routinematige taken zou kunnen gekozen worden voor composities zoals ‘She’s Not There’ van The Zombies of ‘Morceaux de Phantasie’ van Rachmaninoff. Deze muziek kan het saaie en repetitieve karakter van het werk helpen opvangen. Muziek kan nuttig, onbelangrijk of schadelijk zijn, afhankelijk van het type compositie en de taak die moet worden uitgevoerd. Muziek met uiteenlopende kenmerken zal ook een verschillend effect hebben op de emotie en het fysiologisch gedrag, wat op zijn beurt de aandacht kan beïnvloeden.”

Lees Verder

Op een extreem competitieve werkvloer kan meer schadenfreude dan empathie heersen. Dat zegt een studie van wetenschappers aan de Universität Zürich, de Shanghai Jiao Tong University en de National University of Singapore. Werknemers die in een concurrentiële werkomgeving met tegenslag of tegenkanting moeten afrekenen, creëren immers meer mogelijkheden voor hun collega’s. Bovendien moet moet men volgens de onderzoekers vaststellen dat schadenfreude niet zelden ook een besmettelijk karakter heeft.

Om deze problemen te vermijden moet een concurrerende werkomgeving volgens de onderzoekers meer aandacht besteden aan de promotie van een inclusief arbeidsklimaat en teamvorming.

“De meeste werknemers kennen verhalen over een werknemer die het mikpunt van roddels of pesterijen is geweest,” benadrukt onderzoeksleider Jamie Gloor, professor economie aan de Universität Zürich. “Tot op heden suggereert het onderzoek dat bij collega’s hierop vooral blijken van empathie jegens de slachtoffers volgen. De daders zouden vooral met afkeuring moeten afrekenen. Deze conclusies lijken echter voorbij te gaan aan het complexe karakter van de sociale dynamiek van de werkvloer. In sommige gevallen blijkt immers weinig empathie en komt vooral schadenfreude – leedvermaak – aan de oppervlakte.”

“Schadenfreude werd al door filosofen zoals Aristoteles besproken,” zegt Gloor. “Het moderne organisatorische onderzoek heeft deze emotie echter grotendeels over het hoofd gezien. Hedendaagse organisatievormen bieden positieve sociale ervaringen, zoals kameraadschap en ondersteuning. Daarnaast bestaat echter ook een risico op concurrentie, jaloezie en spanningen. Deze negatieve dynamiek vergroot de kans dat sommigen baat hebben bij tegenspoed die collega’s moeten ervaren. Vooral onder dergelijke omstandigheden kan schadenfreude ontstaan en gedijen. In complexe en drukke omgevingen zoals een werkplek, is het individu vooral gericht op zijn eigen doelen en ambities,” betoogt de econome. “Leedvermaak zal vooral tot uiting komen tegen werknemers die in het bijzonder opvallen en benijd worden. Vaak hoopt men hierdoor de eigen kansen op beloningen – zoals bonussen en promoties – te kunnen vergroten.”

“De kans op schadenfreude vergroot nog wanneer er suggesties zijn dat het slachtoffer de negatieve behandeling heeft verdiend en op een of andere manier zelf verantwoordelijk is voor de tegenslag die hem heeft getroffen. Soms is er ook sprake van ambivalente schadenfreude. In dat geval kunnen gevoelens van schuld en schaamte voor het leedvermaak een tegengewicht vormen.”

De onderzoekers waarschuwen echter dat schadenfreude tot een cyclus van problematisch gedrag kan leiden. Het is volgens Gloor perfect denkbaar dat de slachtoffers niet langer hulp aangeboden zouden krijgen. Soms zouden ze zelfs een actieve uitsluiting moeten vrezen. De wetenschappers benadrukken nog dat leiders maatregelen moeten voorzien om het risico op schadenfreude te vermijden. Dan kan volgens hen door de promotie van gedeelde visie en teamgerichte projecten. “Bovendien is een eerlijk beleid noodzakelijk,” waarschuwt Gloor. “Op die manier moet het risico op eventuele jaloezie en wrok jegens stermedewerkers kunnen worden beperkt.”

Lees Verder

Ook drie decennia na de val van de Berlijnse Muur ligt het gemiddelde salaris van een werknemer in West-Duitsland nog altijd 40 procent hoger dan het loon van een collega in het voormalige Oost-Duitsland. Nochtans blijken in het oosten van het land nog altijd langere werkweken gepresteerd te worden. Dat blijkt uit een rapport van het Duitse Statistischen Bundesamtes.

De onderzoekers stelden vast dat werknemers in de westelijke regio’s van Duitsland vorig jaar een maandloon van gemiddeld 3.994 euro ontvingen. In de oostelijke gebieden dalen die inkomsten tot 3.150 euro.

“Wanneer men naar de gemiddelde brutolonen kijkt, komen de verschillen nog veel duidelijker naar voor,” zegt het rapport. “In de regio’s die tot de vroegere Deutsche Demokratische Republik (DDR) behoorden, blijft dat salaris onder de grens van de 19 euro. In het gebied van de voormalige Bundesrepublik Deutschland (BRD) liggen de brutolonen boven die grens.” In Hamburg wordt een gemiddeld uurloon van 24,13 euro opgetekend, tegenover 17,16 euro in Mecklenburg-Vorpommern. Dat is een verschil van meer dan 40 procent.

Ook in de lengte van de gemiddelde werkweek zijn er duidelijke verschillen. In het westen van Duitsland werken de arbeidsbevolking gemiddeld 35,6 uur per week. In het vroegere Oost-Duitsland loopt dat echter op tot 36,6 uur. De deelstaat Sachsen-Anhalt, de regio rond Maagdenburg, heeft de langste werkweek van het hele land. Daar moeten de werknemers gemiddeld 37 uren per week presteren. Aan het andere eind van het spectrum bevindt zich Bremen. Daar is de gemiddelde werkweek inmiddels ingekort tot 34,7 uur.

Volgens sommige economen zijn er verschillende factoren om die kloof te verklaren. Zij wijzen er onder meer op dat het oosten van het land nog altijd minder productief is dan het westen. “Bij de Duitse eenmaking bleek dat het oosten op het gebied van productiviteit tegenover het westen slechts een niveau van 40 procent haalde,” benadrukken zij. “Oost-Duitsland kon dat niveau weliswaar snel tot ongeveer 80 procent opvoeren, maar sinds het einde van de voorbije eeuw is die groei duidelijk gestagneerd. Ook nu bereikt geen enkele Oost-Duitse deelstaat het niveau van het Saarland, de minst productieve regio van West-Duitsland.”

Het probleem wordt vaak toegeschreven aan het ontbreken van grote industriële concerns. In het westen zorgen deze groepen voor een grote waardecreatie. Die marges zouden de kleinere bedrijven in het oosten onmogelijk kunnen evenaren. Het Duitse Instituts für Wirtschaftsforschung (IW) kan zich met die stellingen echter niet akkoord verklaren. “Ook wanneer de omvang van de bedrijven in rekening wordt gebracht, blijkt dat het oosten nog altijd minstens 20 procent minder productief is dan het westen,” zegt Reint Gropp, hoofd van het Instituts für Wirtschaftsforschung in Halle.

“De nieuwe tewerkstelling is vooral in de dienstensector gecreëerd,” betoogt Gropp. “Daarin staat het westen van Duitsland duidelijk veel verder dan de oostelijke regio’s. Dat is ook de verklaring waarom de kloof tussen west en oost vooral in de steden oploopt. Op het platteland creëert de dienstensector slechts weinig werkgelegenheid.”

Lees Verder

Landen die aan hun holebi-populaties meer rechten verleden, hebben per hoofd van de bevolking ook uitzicht op een hoger bruto binnenlands product. Dat blijkt uit een studie van wetenschappers aan de University of Massachusetts, de Rutgers University en de Universiteit Leiden, die legale en economische gegevens van meer dan honderddertig landen over een periode van vijfenveertig jaar analyseerden.

De onderzoekers kwamen daarbij tot de vaststelling dat elke bijkomende introductie van een recht voor de holebi’s het bruto binnenlandse product per hoofd van de bevolking met meer dan 2.000 dollar doet toenemen.

“Landen die aan hun lesbische, homoseksuele en biseksuele burgers meer rechten toekennen, kunnen per hoofd van de bevolking een duidelijke verbetering van het bruto binnenlands product rekenen tegenover naties die aan de rechten op seksuele diversiteit geen aandacht wensen te schenken,” benadrukt onderzoeksleider Lee Badgett, professor economie aan de University of Massachusetts. “Naties die hun holebi-bevolking uitsluiten, zullen tegelijkertijd ook schade aan hun economie aanbrengen. Dit bewijst dat een criminalisering en discriminatie van deze bevolkingsgroepen en het verbod op holebi-huwelijken ook economisch contraproductief zijn.”

“De holebi-populatie wordt overal in de wereld geconfronteerd met discriminatie op de arbeidsmarkt, intimidatie en pesterijen in het onderwijs,” zeggen de onderzoekers nog. “Deze tegenwerking heeft ook op de gezondheid van deze bevolkingsgroep een negatieve invloed. Deze negatieve behandeling vermindert dan ook het vermogen van de holebi-populatie om aan de economie een positieve bijdrage te leveren. Landen die de rechten van hun holebi-bevolking niet erkennen, zullen dan ook niet alle opportuniteiten gebruiken om hun economie optimaal te laten functioneren.”

“Vanuit de sector van de mensenrechten zijn al sterke argumenten voor een volledige seksuele gelijkheid aangebracht,” zeggen de onderzoekers nog. “De voorbije decennia heeft deze beweging al in veel landen bijgedragen tot een verbeterde wettelijke erkenning van de holebi-populatie. Het economisch argument voor gelijkheid, gebaseerd op de positieve effecten van inclusie, kan die eerdere juridische trends nog verder verbreden en verdiepen.” De wetenschappers voegen eraan toe dat de impact nog groter blijkt dan oorspronkelijk was verondersteld. Een eerdere studie vijf jaar geleden – op basis van een beperkte steekproef in opkomende economie – had gewag gemaakt van een positief effect van 320 dollar.

“Nog steeds blijft een grote groep mensen, met inbegrip van sommige beleidsmakers, doof voor de morele argumenten tegen de discriminatie van de holebi-populatie,” zeggen de onderzoekers nog. “Wanneer echter de economische impact te berde wordt gebracht, zullen zij mogelijk eerder financiële argumenten dan morele standpunten gebruiken om een hervormingsbeleid te verdedigen waardoor de holebi-rechten beter zouden kunnen worden beschermd. Beleidsmakers willen de cijfers zien. Onze studie geeft concrete data over het economisch effect van de inclusie van de holebi-groep. Dat is een bewijs dat ze kunnen gebruiken om verandering te ondersteunen.”

De onderzoekers zeggen nog door een gebrek aan beschikbare gegevens geen informatie over transgenders in hun studie te hebben kunnen verwerken.

Lees Verder

Werknemers willen een duidelijke grens tussen hun professionele en persoonlijke wereld. Zonder die afscheiding vrezen voor de ontwikkeling van een cultuur van inmenging. Dat blijkt uit een rapport van consulent Willis Towers Watson, gebaseerd op een enquête bij ruim tweeduizend werknemers in Groot-Brittannië. De onderzoekers stelden daarbij vast dat 52 procent van de respondenten toegeeft zich niet comfortabel te voelen wanneer hun werkgever betrokken zou raken bij keuzes over hun persoonlijke levensstijl.

Voor 71 procent van deze groep moet een grens tussen hun professionele en persoonlijke leven blijven bestaan. Daarnaast zegt 37 procent niet te begrijpen waarom hun werkgever zich in keuzes in de persoonlijke levensstijl zou mengen. Daarbij zegt 34 procent ook voor een cultuur van Big Brother te vrezen.

Uit het onderzoek bleek dat 56 procent keuzes over de levensstijl – zoals voeding, lichaamsbeweging en alcoholgebruik – als een persoonlijke kwestie beschouwt. Tegelijkertijd is 30 procent van mening dat hun werknemer een morele verantwoordelijkheid heeft om hen te helpen een goede en gezonde levensstijl te volgen. Daarbij denkt 20 procent aan onder meer vrijwillige welzijn-programma’s of adviezen rond fitness-initiatieven. Daarnaast dacht 19 procent aan assistentie rond ontspanning. Werkgevers blijken op dat vlak volgens de onderzoekers echter tekort te schieten. Slechts 46 procent van de ondervraagde werknemers getuigt dat hun bedrijf hen helpt een gezonde levensstijl te volgen.

“Het onderzoek toont dat werkgevers voorzichtig moeten omgaan met problematieken zoals gezondheid en welzijn,” benadrukt Mike Blake, specialist gezondheid bij Willis Towers Watson. “We hebben hier met een belangrijk onderwerp te maken. Zowel de werkgever als de gemeenschap zullen uiteindelijk op een of andere manier moeten bepalen voor het absenteïsme dat aan een slechte gezondheid is te wijten. Belangrijk daarbij is het aanvaarden dat iedereen verschillend is. Sommige werknemers zullen van een regelmatige sportactiviteit genieten, maar niet iedereen kan een atleet zijn. Het is dan belangrijk een programma aan te bieden dat iedereen kan aanspreken.”

“Er is echter een smalle grens tussen een oprecht aanbod ter bevordering van de gezondheid en het welzijn en de inmenging in het persoonlijke leven van de werknemers.”

Lees Verder

Personen die zich het sterkst verzetten tegen de introductie van genetisch gemodificeerde voedingsproducten, zijn ervan overtuigd terzake ook het meest geïnformeerd te zijn. In werkelijkheid blijken zijn vaak over de materie het laagste kennisniveau te hebben. Dat is de conclusie van een onderzoek van wetenschappers aan de University of Colorado, de Washington University, de University of Toronto en de University of Pennsylvania, die bij meer dan tweeduizend mensen in de Verenigde Staten en Europa naar visies tegenover genetisch gemodificeerde voedingsproducten peilden.

Dit fenomeen kan volgens de onderzoekers mogelijk belangrijke consequenties hebben. “Mensen die over belangrijke wetenschappelijke materies de minste kennis hebben, blijken ook niet geneigd dat niveau te zullen opkrikken,” benadrukt onderzoeksleider Phil Fernbach, professor marketing aan de University of California. “Deze groep heeft immers geen intentie om nieuwe kennis te vergaren, want men gaat er vanuit terzake al bijzonder goed geïnformeerd te zijn. Deze conclusies lijken pervers, maar ze zijn wel consistent met eerder onderzoek naar de psychologie of het extremisme. Extreme visies zijn vaak afkomstig van mensen die onterecht een grote kennis over complexe materies voelen.”

“Wanneer men de overtuiging van personen wil veranderen, zal men hen dan eerst ook moeten overtuigen dat ze terzake nog veel bijkomende kennis kunnen vergaren,” zeggen de onderzoekers nog. “Zonder deze eerste stap zullen educatieve interventies mogelijk niet zullen kunnen lukken om de overtuiging van individuele personen in overeenstemming te brengen met de wetenschappelijke consensus.” De wetenschappers stelden een gelijkaardig fenomeen ook vast bij de houding tegenover gentherapie, maar dat was niet het geval bij de visie van de respondenten tegenover de klimaatverandering.

“Wellicht is het debat over de klimaatverandering zozeer politiek gepolariseerd geraakt dat de individuele overtuiging meer wordt gevormd door de groep waartoe men behoort dan door de kennis die men terzake heeft opgebouwd,” menen de onderzoekers. Uit het onderzoek bleek dat meer dan 90 procent van de ondervraagden minstens een beperkte vorm van verzet tegen genetische modificatie van voedingsproducten liet blijken.

Lees Verder

De lidstaten van de Europese Unie moeten meer inspanningen doen om immigranten beter en sneller te laten integreren. Inwijkelingen zijn immers van groot belang om de arbeidsmarkt van de Europese Unie aan te vullen. Dat is de boodschap van een rapport van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (Oeso). Het voorbije jaar zijn in de Europese Unie in totaal 139.000 immigranten gearriveerd. Spanje was met 65.000 migranten – waaronder ook een groep vluchtelingen uit Venezuela en Colombia – het belangrijkste land van aankomst, gevolgd door Italië (23.000).

De Oeso benadrukt dat immigratie een wereldwijd fenomeen vormt en voegt eraan toe dat elk jaar in de lidstaten van de Oeso ongeveer vijf miljoen nieuwe immigranten arriveren,” aldus het rapport. Christophe Dumont, hoofd van de International Migration Division bij de Oecd, zegt dat de Europese immigratie in het juiste perspectief moet worden geplaatst. “De voorbije zestien maanden heeft Colombia alleen al meer dan een miljoen Venezolaanse vluchtelingen opgenomen,” benadrukt hij. “De toestroom van nieuwkomers in Europa heeft de populistische partijen echter de kans geboden het anti-migratiesentiment aan te wakkeren en politieke bijval te winnen.”

“Marine Le Pen in Frankrijk, Matteo Salvini in Italië, Viktor Orbán in Hongarije en Theo Francken in België hebben allemaal gekozen om immigratie voor electorale doeleinden te demoniseren, ondanks consensus onder economen dat migratiestromen positief zijn voor de economie,” aldus Dumont. “Met één migrant per duizend inwoners stijgt het bruto binnenlands product per hoofd van de bevolking onmiddellijk met gemiddeld 0,17 procent. Dit stijgt naar 0,32 procent in het tweede jaar. Tegelijkertijd wordt de werkloosheid met 0,14 punten verlaagd. Ondanks de kosten die hun komst op korte termijn kan vertegenwoordigen, hebben vluchtelingen een neutraal of positief effect op de economie.”

“De grotere arbeidspopulatie door vluchtelingen wordt aangeboden, wordt in sommige gevallen gezien als een manier om het tekort aan werknemers te verminderen, waarmee de gevolgen van een verouderende Europese beroepsbevolking zouden kunnen worden opgevangen,” zegt de Oeso. “De recente immigratiestromen vielen echter op een moment dat veel Europese landen nog steeds herstelden van de economische crisis en geconfronteerd werden met aanhoudend hoge werkloosheidscijfers. De publieke perceptie is daardoor niet altijd positief geweest. Gevreesd werd voor negatieve effecten op de lonen en de werkgelegenheid, vooral onder laagopgeleide werknemers.”

In het rapport wordt nog aangevoerd dat bij de laaggeschoolde werknemers immigranten een grotere arbeidsparticipatie kennen dan de lokale bevolking. “Immigratie is niet het probleem,” zegt Dumont. “De lokale bevolking is immers meestal op zoek naar betere banen dan de immigranten. Het grote knelpunt is dat de arbeidsmarkt niet goed werkt. In Europese landen waar tussen de lokale bevolking en de immigranten een grotere interactie leeft, worden inwijkelingen voor het land eerder als een kans dan als een probleem bestempeld.”

Lees Verder

De culturele verschillen in de wereld verschijnen ook in de profielen van het online datingplatform Tinder. Dat blijkt uit een onderzoek door wetenschappers van de Concordia University in Canada, waarbij gekeken werd naar profielen op Tinder in Noord-Amerika en Brazilië. Vastgesteld werd dat Braziliaanse vrouwen veel meer geneigd waren om zich te laten afbeelden met mooie handtassen of dure wagens, terwijl hun Canadese seksegenotes eerder hun vriendelijkheid en goede wil wensen te benadrukken. De onderzoekers zeggen dat de Braziliaanse vrouwen dan ook een bepaald statusniveau willen suggereren.

“Ook online dating wordt door lokale culturen beïnvloed,” zegt onderzoeksleider Chaim Kuhnreich, marketing-specialist aan de Concordia University. “Zoals men zou verwachten, spelen culturele verschillen een belangrijke rol bij het ervaren van dagelijkse activiteiten. Dat geldt ook voor dating Mensen die op zoek zijn naar een mogelijke match in Brazilië, zullen opmerken dat vrouwen er veel vaker chique handtassen presenteren of in een dure auto zitten. Mensen gebruiken luxe en status als een signaal aan potentiële partners. De weergave van luxeproducten in een openbare omgeving kan vergeleken worden met een pauw die zijn staat uitspreidt.”

“Op Tinder is het weergeven van welvaart één strategie om status en middelen te signaleren,” zegt Kuhnrich. “In Noord-Amerika kunnen deze tekenen vooral bij mannen worden verwacht. Bij vrouwen kunnen deze signalen minder vaak worden opgemerkt. In Noord-Amerika behoren signalen van opvallende consumptie immers vooral tot de mannelijke strategie. In Noord-Amerika neigen vrouwelijke profielen naar boodschappen van vriendelijkheid en goede wil, terwijl in Brazilië vooral status en groepsgevoel naar voor komen. Men moet zich dan ook afvragen waarom vrouwen in Brazilië zoveel meer neiging voelen rijkdom te tonen dan in Noord-Amerika.”

““Men zou kunnen suggereren dat Brazilianen over een groter besteedbaar inkomen zouden beschikken,” zegt de onderzoeker. “Het inkomen per hoofd van de bevolking in Brazilië toont echter een kleiner bestedingsbudget. Er moet dan ook een andere verklaring zijn voor de tekenen van luxe in de Braziliaanse profielen op Tinder. Om dit interessante verschil te begrijpen, is het belangrijk om de mogelijke voordelen te benadrukken die mensen verwerven bij het weergeven van luxegoederen. Wanneer iemand luxe goederen op een opvallende manier weergeeft, wordt een toegang tot middelen gesuggereerd. Er is hier sprake van een eerlijk signaal voor het feit van financiële rijkdom.”

“Iemand die deze toegang tot bronnen niet heeft, zou dit signaal niet kunnen kopiëren,” zegt de onderzoeker. “Deze rijkdom schenkt een bepaald niveau van status, waarmee maatschappelijk succes wordt gesuggereerd. De consument maakt van opvallende consumptie om zijn succes te demonstreren. Daarnaast portretteert het weergeven van luxegoederen het lidmaatschap van bepaalde groepen. Het duidt een band aan met een groep mensen die het zich kan veroorloven om geld uit te geven aan potentieel onbelangrijke goederen. In Brazilië hopen zowel mannen als vrouwen elkaar te ontmoeten op basis van de opvallende consumptie en luxe producten op hun profielen.”

“Een groot verschil tussen Canada en Brazilië is het onderscheid in klassen,” legt Kuhnreich uit. “Brazilianen hebben een breder kloof tussen sociaal-economische status dan in Canada. Brazilië heeft 200 miljoen inwoners, vergeleken met slechts 37 miljoen Canadezen. Brazilië heeft per hoofd van de bevolking een bruto binnenlands product van 10.889 dollar, tegen 51.316 dollar voor een Canadees. In Brazilië is het analfabetisme 7 procent, tegenover slechts 1 procent in Canada. Met dergelijke statistieken is het misschien makkelijker te begrijpen waarom het in Brazilië meer nodig wordt ervaren om opvallende consumptiefoto’s te gebruiken om interesse te wekken.”

“Zowel mannen als vrouwen gebruiken opvallende consumptie in hun profielen,” zegt Kuhnreich. “Mannen bewijzen hiermee dat ze toegang hebben tot middelen, terwijl vrouwen aangeven tot een groep te behoren. In Canada is de socio-economische kloof echter veel minder groot, waardoor er ook minder behoefte is om het lidmaatschap tot een hogere categorie aan te tonen.”

Lees Verder