Het aandeel van de Amerikaanse dollar in de wereldwijde buitenlandse reserves is tijdens het tweede kwartaal van dit jaar tot het laagste niveau in bijna zes jaar teruggevallen. Tegelijkertijd is het aandeel van de Japanse yen opgelopen tot het hoogste niveau van de voorbije twee decennia. Dat blijkt uit een rapport van het Internationaal Monetair Fonds (IMF).

Tijdens het tweede kwartaal van dit jaar hadden de centrale banken in hun buitenlandse reserves in totaal 6,79 miljard Amerikaanse dollar. Daarmee vertegenwoordigde de Amerikaanse munt 61,63 procent van de totale buitenlandse reserves van de centrale banken.

Tijdens het eerste kwartaal van dit jaar hadden de centrale banken 6,74 miljard Amerikaanse dollar in reserve. Daarmee vertegenwoordigde de Amerikaanse munt echter nog 61,86 procent van de aangehouden reserves. Uit de cijfers van het Internationaal Monetair Fonds blijkt immers dat de centrale banken tijdens het tweede kwartaal van dit jaar in totaal 11,02 miljard dollar aan buitenlandse reserves aanhielden, tegenover een bedrag van 10,90 miljard dollar de drie maanden voordien. Het laagste aandeel van de Amerikaanse dollar in de buitenlandse reserves van de centrale banken werd tijdens het vierde kwartaal van 2013 opgetekend. Toen was dat aandeel tot 61,27 procent gedaald.

Uit het rapport blijkt dat de centrale banken de inhoud van hun buitenlandse reserves steeds verder diversifiëren. Grotere delen uit die reserves bestaan immers uit de Japanse yen, de Chinese yuan en de Europese euro. Het aandeel van de euro liep van 20,23 procent naar 20,35 procent op. Het aandeel van de Japanse yen is inmiddels opgelopen tot 5,41 procent. Dat is het hoogste aandeel dat de Japanse munt sinds het eerste kwartaal van 2001 heeft laten optekenen. De Chinese munt vertegenwoordigt inmiddels 1,97 procent van de buitenlandse reserves bij de centrale banken, tegenover 1,95 procent de eerste drie maanden van dit jaar.

Lees Verder

De Europese Unie heeft over een periode van vijftien jaar aan fraude meer dan 9 miljard euro aan budgetten verloren. De lidstaten doen echter weinig moeite om de problemen te voorkomen of de daders te straffen. Dat zegt een rapport van het European Anti-Fraud Office (Olaf), gebaseerd op een analyse van cijfers die twee jaar geleden werd afgesloten. Het European Court of Auditors merkt daarbij op dat slechts een bedrag van 2,6 miljard euro kon worden gerecupereerd. In totaal had Olaf voor 541 dossiers een gerechtelijke vervolging geadviseerd, maar bij slechts 308 klachten werd daarop ook ingegaan, terwijl 171 zaken wegens gebrek aan voldoende bewijzen werden afgewezen.

Uiteindelijk zouden slechts 137 veroordelingen volgen. Het rapport merkt daarbij op dat lang niet alle fraudezaken ook daadwerkelijk worden gerapporteerd, zodat de omvang van het probleem in werkelijkheid wellicht nog veel groter zal zijn. “We hebben vastgesteld dat de Europese Commissie niet over uitgebreide informatie beschikt over de omvang, de aard en de oorzaken van fraude, vooral vanwege het gebrek aan informatie-uitwisseling tussen de lidstaten,” aldus het rapport. De audit wijst daarbij ook op een aantal problemen die Olaf beletten frauduleus aangewend Europees geld te kunnen recupereren.

“Een belangrijk punt is het huidige Europese wettelijke kader, waarin de hoofdverantwoordelijkheid voor de fraudebestrijding bij de lidstaten ligt,” zegt het rapport. “Daarbij moet echter worden vastgesteld dat de lidstaten terzake vooral een gebrek aan activiteit tonen. Verder is de meldingsdrempel voor de controle op Europese betalingen vastgesteld op 10.000 euro, terwijl sommige van de projecten die het meest vatbaar zijn voor fraude – vaak gaat het om agrarische initiatieven – onder die grens blijven. Eén specifieke oplossing stelt lidstaten dankzij de database Edes in staat om bekende fraudeurs uit Europese contracten te weren.”

“De Europese Commissie heeft de voorbije twee jaar echter slechts negentien economische partijen uitgesloten,” wordt er opgemerkt. “Nochtans was er twee jaar geleden alleen al melding gemaakt van 820 vermoedelijke fraudegevallen.” Daarnaast heeft de Europese Commissie ook het informatica-platform Arachne ontwikkeld. Daar kunnen de meest risicovolle projecten en begunstigden worden geïdentificeerd. Het rapport besluit dat de Europese Unie behoefte heeft aan een robuust systeem voor fraude-rapportage, dat informatie verstrekt over de omvang, aard en grondoorzaken van fraude.

Het Europees Openbaar Ministerie (Eppo), dat de bevoegdheid heeft misdaden tegen de financiële belangen van de Europese Unie te onderzoeken en te vervolgen, wordt binnen twee jaar operationeel. Naast het Eppo kunnen de lidstaten samenwerken met gedelegeerde Europese aanklagers.

Lees Verder

De ontginning van bitcoins consumeert meer energie dan een land zoals Denemarken. Dat is de conclusie van een onderzoek van de Universiteit van Cambridge. De onderzoekers zeggen dat het extraheren van de waarde van een dollar aan cryptovaluta zoals de bitcoin uit het diepe web drie keer meer energie kost dan het opgraven van de waarde van een dollar op goud.

“Er zijn nu honderden virtuele valuta en een onbekend aantal servercentrales over de hele wereld die dag en nacht draaien om waarde te vinden, waarvan meer dan de helft in China,” zegt onderzoeksleider Max Krause, professor milieu-engineering aan het Oak Ridge Institute for Science and Education. “Met andere woorden, het delven van virtuele valuta met een reële waarde draagt ??verborgen milieukosten die zelden worden gemeten of in aanmerking worden genomen. We hebben nu een geheel nieuwe industrie die per jaar meer energie verbruikt dan veel landen. Dit jaar is bitcoin op schema om meer energie te verbruiken dan Denemarken.”

“Drie jaar geleden verbruikte Denemarken 31,4 miljard kilowattuur elektriciteit”, zeggen de onderzoekers. “Begin juli dit jaar gebruikte de ontginning van bitcoin ongeveer 30,1 miljard kilowattuur. De productie van cryptovaluta vereist honderden en zelfs tienduizenden gekoppelde computers die intensieve berekeningen uitvoeren op zoek naar het online equivalent van edele metalen. Nieuwe munten worden toegekend aan degenen die eerst de berekeningen voltooien, waarbij de transactie is bevestigd in de blockchain. De honderd belangrijkste cryptomunten hebben een actuele marktwaarde van ongeveer 200 miljard dollar. Bitcoin vertegenwoordigt meer dan de helft van dat bedrag.”

“De digitale wereld is niet gratis,” zegt Krause. “Dat men een digitaal product maakt, betekent niet dat er geen grote hoeveelheid energie wordt verbruikt om de operatie uit te voeren. De films, muziek en video’s die dagelijks door miljarden mensen worden gestreamd, hebben allemaal meetbare milieukosten.” De onderzoekers berekenden dat voor een equivalent van één dollar in bitcoin 17 megajoules nodig was, tegenover 14 megajoules voor monero en 7 megajoules voor ether en monero. Dat is tot drie keer de energie die nodig is om goud, platina of koper op te graven. Bij de onderzochte metalen bleek alleen aluminium – 122 megajoule per dollar – meer energie-intensief dan de cryptomunten.

De onderzoekers merken op dat bij een volledige berekening van de milieukosten van virtuele valuta ook rekening gehouden zou moeten worden met de computerbanken die voor de ontginning worden gebruikt. “De computers zijn gemaakt van goud en andere edele metalen,” betoogt Krause. “De apparatuur wordt agressief gebruikt, zodat hun hardware veel sneller wordt versleten dan bij een normaal gebruik zou mogen worden verwacht.”

Lees Verder

De Monnaie de Paris heeft zijn eerste gouden munt met het duurzame label Fairmined uitgebracht. De munt moet het einde van de eerste wereldoorlog herdenken. Dankzij het Fairmined-label kan aan de klant worden gegarandeerd dat de ontginning van de grondstoffen is gebeurd in ambachtelijke mijnen waar verantwoorde arbeidsvoorwaarden worden gehanteerd en de milieuschade tot een minimum beperkt is gebleven. De nieuwe munt, de de naam Paix heeft meegekregen, wordt verspreid in een oplage van zeshonderd exemplaren. De munt wordt verkocht voor een bedrag van 585 euro.

Het Fairmined-label moet onder meer getuigen dat de grondstoffen voor de munt afkomstig is van goud uit kleine mijnen. Om voor het duurzame label in aanmerking te kunnen komen, moeten deze locaties voldoen aan een aantal specifieke sociale vereisten. Onder moet worden gezorgd voor aanvaardbare arbeidsomstandigheden, terwijl de activiteiten ook tot een inkomensverdeling aanleiding moeten geven. Daarnaast moeten de werknemers het recht krijgen om zich te organiseren en moet het personeel gedekt zijn door een ziekteverzekering. Maar ook wordt aandacht geëist voor het leefmilieu, dat vaak zwaar wordt aangetast door kwik en cyanide dat bij de ontginning wordt ingezet.

Onder meer moeten de mijnen zich toeleggen op kleine operaties, die minder impact hebben op de omgeving. Daarnaast moeten ook garanties voor de bescherming van watervoorraden worden gegeven, terwijl het gebruik van chemicaliën strikt wordt beperkt. Het goud voor de Franse munt werd geleverd door mijnen uit Colombia en Peru. “De ontwikkeling van het label moet een stimulans worden om verantwoorde ambachtelijke mijnactiviteiten te ondersteunen,” aldus een woordvoerder van de Monnaie de Paris. “Iedereen weet dat bij de goudproductie rekening moet wordn gehouden met onethische praktijken. Een initiatief zoals Fairmined verdient dan ook alle steun.

Fairmined is een initiatief van de Alliance pour une Mine Responsable (AMR). De coöperatieve mijn van Iquira in Colombia is de eerste organisatie die het label kreeg uitgereikt. De Fairmined-productie gaat wel met een meerkost gepaard. “Er moet daarbij rekening worden gehouden met een productiekost die 15 procent hoger ligt dan bij een industriële ontginning, maar daarnaast is er ook de impact van een beperkt productie en langere doorlooptijden,” aldus de Monnaie de Paris. “De munt heeft een nominale waarde van 50 euro, maar zal door die bijzondere omstandigheden voor 585 euro worden verkocht.”

Lees Verder

Expats hebben het voorbije jaar bijna 500 miljard dollar overgemaakt naar hun familieleden of andere begunstigden in landen met een lager inkomen. Dat blijkt uit een rapport van de World Bank. Daarbij moet worden vastgesteld dat het belangrijkste gedeelte van die geldstromen in India terecht komt. In totaal werd door expats het voorbije 466 miljard dollar naar het thuisfront overgemaakt. India ontving daarvan een bedrag van 69 miljard dollar. Dat betekende een stijging met 9,9 procent tegenover het jaar voordien. Op de tweede plaats staat China met een bedrag van 64 miljard dollar, gevolgd door de Filipijnen (33 miljard dollar), Mexico (31 miljard dollar) en Nigeria (22 miljard dollar).

Wanneer ook naar de rijke landen wordt gekeken, blijkt dat het voorbije jaar door expats een totaalbedrag van 613 miljard dollar naar het thuisfront is overgemaakt. Dat betekende een stijging met 7 procent tegenover het jaar voordien. “Daarmee werd een sterke groei gerealiseerd dan oorspronkelijk was ingeschat,” aldus de World Bank. “De trend werd gedragen door hogere olieprijzen en een versterking van de euro en de roebel.” Er wordt aan toegevoegd dat het herstel vooral kon worden toegeschreven door een groei in Europa, de Russische Federatie en de Verenigde Staten.

Geraamd wordt dat dit jaar expats uit armere landen een bedrag van 485 miljard dollar naar het thuisfront zullen overmaken. Wanneer ook de rijkere landen worden meegerekend, zou dat bedrag oplopen tot tot 642 miljard dollar. Er wordt wel opgemerkt dat tijdens het eerste kwartaal van dit jaar voor een transfer van 200 dollar wereldwijd een gemiddelde kost van 7,1 procent wordt aangerekend. Dat is meer dan het dubbele van het vooropgesteld niveau van 3 procent dat in de doelstellingen voor duurzame ontwikkeling naar voor is gebracht. De duurste regio is de Afrikaanse Sub-Sahara, waar met een kost van 9,4 procent rekening moet worden gehouden.

Lees Verder

De grootste private investeerders van de wereld zullen de volgend drie jaar hun geld meer aan alternatieve investeringen besteden. Dat blijkt uit een rapport van het Barclays Wealth. Deze rijke investeerders zullen volgens het rapport vooral mikken op bedrijven die niet op de beurs genoteerd zijn, omdat die meer stabiele opbrengsten zouden garanderen. Maar er zal volgens het onderzoek ook meer geïnvesteerd worden in risicofondsen.

Uit het onderzoek is gebleken dat slechts 48 procent van rijke private investeerders nog verder van plan is te beleggen in aandelen. Drie jaar geleden was dat nog 64 procent. “Dit is het gevolg van de gebeurtenissen op de wereldwijde aandelenmarkten, die schade ondervonden van de rentecrisis in de Verenigde Staten, die leidde tot een wereldwijde crisis in de kredietsector,” aldus de onderzoekers.

Daarnaast stelde 15 procent van de respondenten dat ze plannen koesteren om te beleggen in bedrijven die niet op de beurs genoteerd staan. Dat is 4 procent meer dan drie jaar geleden. Verder dacht 21 procent aan investeringen in durfkapitaal. Dat is 1 procent meer dan drie jaar geleden. Nochtans zei amper 27 procent te begrijpen hoe risicofondsen werken, terwijl 36 procent meende private equity te begrijpen.

De fraude met beleggingsproducten is veel groter dan algemeen wordt aangenomen. Dat stellen een aantal Nederlandse fraude-experts. Veel gedupeerden doen immers geen aangifte omdat ze beschaamd zijn dat ze zich in de luren laten leggen. Daardoor ligt de daadwerkelijke fraude volgens de experts veel hoger dan de officiële cijfers. Ook blijkt een groot gedeelte van de slachtoffers hoog opgeleid te zijn.

Officieel wordt gesteld dat de schade door fraude met beleggingsproducten in Nederland 750 miljoen euro bedraagt. “Maar in werkelijkheid blijkt de schade veel hoger te liggen,” aldus het Algemeen Dagblad. “Fraude kost Nederlandse beleggers jaarlijks miljarden euro’s.” Jaarlijks zouden 200.000 Nederlanders het slachtoffer worden van malafide beleggingsproducten.

Behalve de financiële schade kampen slachtoffers ook met psychische schade. Gedupeerden hebben vaak een beschadigd zelfbeeld en hun zelfwaarde is aangetast. Slachtoffers lijden aan stress, angst en depressie. Opvallend vaak vertellen gedupeerden hun verhaal niet aan familie of vrienden, omdat ze beschaamd zijn dat ze zich hebben laten beetnemen. Minder dan vijf procent van de slachtoffers zou naar de politie stappen.

Maar volgens Petrus van Duyne, hoogleraar rechtsgeleerdheid aan de Universiteit van Tilburg, zorgt die schaamte ervoor dat het probleem onderbelicht blijft. “Men kan dit type misdaad vergelijken met verkrachting in de jaren zestig,” aldus van Duyne. “Toen werd gezegd dat het slachtoffer zich maar niet zo uitdagend had moeten kleden. Zo wordt nu gezegd dat mensen maar beter moeten opletten.”

Het grote gebrek aan arbeidskrachten vormt een veel groter gevaar voor de wereldwijde economie dan de huidige bankencrisis. Dat zegt de Nederlandse beleggingsspecialist Jaap van Duijn. Hij voorspelt dat de economie aan de vooravond staat van een krappe arbeidsmarkt en stijgende lonen, die op hun beurt zullen leiden tot een toenemende inflatie. Volgens hem komt de loonprijsspiraal uit de jaren zestig weer terug.

“Over een jaar spreekt niemand meer over de bankencrisis, ontstaan door de problemen op de Amerikaanse hypotheekmarkt,” aldus Van Duijn. “De Azië-crisis in de jaren negentig leek destijds ook een enorme bedreiging voor de wereldeconomie, maar was binnen enkele maanden voorbij.” Hij stelt dat de economie de volgende twee jaar een hoogtepunt bereikt, maar bedreigd wordt door de loonstijgingen.

De huidige zwakke dollar is volgens Van Duijn niet van aard om zich veel zorgen te maken. “De export vanuit Amerika draait daardoor uitstekend,” stipt hij aan. “De zwakte van de Amerikaanse munteenheid ten opzichte van de euro is daarom eerder een zegen voor de economie dan een bedreiging voor de Verenigde Staten.” De afnemende groei heeft volgens hem niet met de zwakke dollar te maken, maar is een onderdeel van de economische cycli.

In Japan zijn er steeds meer vrouwen die op het internet in vreemde valuta handelen. Dat zegt Jessica Cutrera van het adviesbureau Financial Partners International. De online transacties vertegenwoordigen inmiddels 30 procent van de valutatransacties op de beurs in Tokio. Dat is een verdubbeling ten opzichte van vorig jaar. De transactiewaarde bedraagt nu gemiddeld 9,1 miljard dollar per dag.

“De Japanse huishoudens hebben enorme spaartegoeden,” aldus Cutrera tegenover De Volkskrant. “Er is dus kapitaal genoeg. De online-beleggers hier zijn vooral actief in de valutahandel omdat ze denken dat die veiliger is dan de aandelenhandel. Hoeveel Japanse vrouwen met online valutahandel actief zijn, is niet bekend. Maar met hun successen halen ze er wel geregeld de media.

Vele Japanse vrouwen willen zich met die activiteiten financieel onafhankelijker opstellen van hun echtgenoot. De belegster Maymi Torii richtte inmiddels de beleggersclub ‘FX Beauties’. “De meeste leden zijn tussen de dertig en de veertig jaar,” aldus Torii. “Als ze buiten de deur werken, verdienen ze gemiddeld 800 yen per uur, waarvan ze net de oppas kunnen betalen. Als ze in valuta handelen, houden ze gemiddeld 50.000 tot 100.000 yen per maand over voor zichzelf.”

Door zijn snel groeiende economie is China het land met het tweede grootste aantal dollarmiljardairs van de wereld geworden. Alleen in de Verenigde Staten zijn nog meer superrijken terug te vinden. Dat blijkt uit cijfers van het Chinese maandblad Hurun. China telt nu 108 inwoners met een vermogen van meer dan één miljard dollar. Dat zijn er vijftien meer dan vorig jaar.

Het gemiddelde vermogen van de 800 rijkste Chinezen bedraagt 562 miljoen dollar. Dat is een verdubbeling ten opzichte van vorig jaar. Een groot aantal rijken hebben hun vermogen vergaard door de snel groeiende industrie en onroerend goed. De lijst van rijkste Chinezen wordt aangevoerd de 25-jarige Yang Huian. Zij is een dochter van de onroerendgoedmagnaat Yang Guoqiang, oprichter en bestuursvoorzitter van Country’s Garden.

Negen jaar geleden telde Hurun in China amper vijftig mensen met een vermogen van meer dan zes miljoen dollar. De Chinese dollarmiljonairs zijn vooral geconcentreerd in de stad Guangdong, waar 139 van de 800 rijkste Chinezen wonen. De stad Zhejiang krijgt 124 vernoemingen in de lijst. Het typische beeld van een Chinese dollarmiljonair is dat van een 47-jarige man uit Oost-China, actief in vastgoed of productie.