Europa stelt voor om een lokaal alternatief voor de activiteiten van het satellietbedrijf Starlink van Elon Musk te financieren. Met die ingreep wil de Europese Unie reageren tegen de Amerikaanse dreigementen om de breedbanddiensten van Starlink in Oekraïne uit te schakelen. Maar diverse analisten waarschuwen dat het niet gemakkelijk zal worden om Starlink uit de Europese markt te weren.
Opgemerkt werd dat de Europese Commissie de militaire toegang van Oekraïne tot commerciële aanbieders van satelliet-communicatie in de Europese Unie zou moeten financieren. De Europese Commissie heeft inmiddels aan de bedrijven Hispasat, Eutelsat en Société Européenne des Satellites (SES) gevraagd een inventaris van diensten voor Oekraïne te presenteren.
Het vooruitzicht van een nieuwe Europese stimulans voor een grotere soevereiniteit in de ruimte heeft de aandelen van operatoren zoals SES en Eutelsat, die een zware schuldenlast torsen, de voorbije weken een opstoot bezorgd. Maar experts merken op dat succes ook met een financiering van de Europese Unie niet gemakkelijk zal kunnen worden gerealiseerd.
Starlink heeft in Oekraïne 40.000 terminals die consumenten, de overheid en vooral het leger in de frontlinie bedienen. Eenheden van het Oekraïense leger hebben zelfs compacte terminals van Starlink op drones vastgemaakt om live videobeelden te verzenden om aanvallen te helpen sturen.
“Geen enkel Europees netwerk kan een dergelijk grote verscheidenheid aan toepassingen repliceren”, voeren een aantal experts aan. In plaats daarvan zou een Europese oplossing bestaan ??uit een lappendeken van satellieten die zich in verschillende banen rond de aarde bewegen, verschillende prestaties leveren en verschillende terminals vereisen om de diverse netwerken te kunnen bedienen.
“Er is momenteel geen vervanging voor Starlink beschikbaar”, erkende Miguel Ángel Panduro, chief executive van Hispasat. “Maar er zijn misschien alternatieven die, zonder een volledig alternatief te kunnen bieden, wel kunnen helpen om een aantal diensten te kunnen leveren.” Maar de experts merken tevens op dat het moeilijk wordt om de goedkope, kwalitatief hoogstaande en alomtegenwoordige diensten van Starlink optimaal te vervangen.
Falen traditionele operatoren
De kern van het probleem ligt volgens de analisten in het falen van traditionele operatoren, in Europa en elders, om de flexibiliteit van Starlink te evenaren. “Velen gingen ervan uit dat de uitdagingen van activiteiten in de ruimte hen zouden beschermen tegen disruptieve concurrerenten”, benadrukte Jean-Baptiste Thépaut, directeur van consulent Novaspace. “Maar toen Starlink arriveerde, geholpen door goedkope lanceerdiensten van moederbedrijf Spacex, veranderde alles compleet.”
In amper vijf jaar heeft Starlink 7.000 satellieten in een lage baan om de aarde, een relatief onontgonnen gebied van de ruimte, gebracht. Starlink is nu de grootste satellietoperator van de wereld en heeft breedbandcontracten gesloten met luchtvaartmaatschappijen, scheepvaartgroepen en overheden. Traditionele operators zoals SES en Eutelsat hadden gehoopt dat die sectoren een stimulans zouden kunnen bieden voor hun satellieten die in hogere geostationaire banen, ongeveer 36.000 kilometer boven de aarde, actief zijn.
Diensten in lagere banen – in het geval van Starlink ongeveer 550 kilometer boven de aarde – vereisen duizenden satellieten en miljarden dollar aan investeringen om een wereldwijd netwerk uit te bouwen. Maar door zijn operaties in een lage baan om de aarde kan Starlink wel een lagere latentie – de tijd die een signaal nodig heeft om heen en weer tussen de aarde en de satelliet te reizen – garanderen.
Starlink was bovendien ook op de consumentenmarkt afgesteld. Een terminal van het bedrijf kost ongeveer 2.000 dollar, maar het bedrijf verkocht de toestellen voor bedragen tussen 500 dollar en 600 dollar, waardoor de betaalbaarheid sterk toenam. Sinds Starlink in 2020 operationeel werd, heeft het bedrijf 4,5 miljoen abonnees gewonnen en belangrijke klanten weggekaapt van zijn rivalen uit geostationaire banen. Onder meer Air France verkoos de voorbije herfst Starlink boven Eutelsat, dat nochtans zijn hoofdkantoor heeft in Parijs.
Door de disruptieve werking van Starlink en de sterke prijsdruk, hebben de traditionele operatoren zich gericht op de uitbouw van geostationaire netwerken met hogere prestaties en nieuwe banen. In 2022 kondigde Eutelsat de overname aan van OneWeb, dat net zoals Starlink in een lage baan om de aarde actief is, maar wel op een hoogte van 1.200 kilometer boven de aarde.
SES heeft zijn activiteiten met zijn netwerk O3b mPower inmiddels uitgebreid naar banen op een medium hoogte. Bovendien heeft het bedrijf sectorgenoot Intelsat, actief in een geostationaire baan, overgenomen. Beide ondernemingen hebben voor die nieuwe activiteiten aanzienlijk schulden opgebouwd, maar die stappen blijken nog geen vruchten te hebben afgeworpen.
OneWeb heeft moeite gehad om de initiële omzetdoelstellingen te halen. Dat had te maken met een tragere dan verwachte uitrol van grondstations. Bovendien vrezen de analisten dat Eutelsat, dat een zware schuldenlast draagt, het moeilijk zal krijgen om op eigen kracht in te staan voor de financiering van een nieuwe generatie satellieten van OneWeb, die volgens experts noodzakelijk zullen zijn om de concurrentie met de superieure technologie van Starlink aan te kunnen gaan. “Het project Iris² van de Europese Unie – dat vanaf 2030 veilige overheidscommunicatie wil bieden en het meest ambitieuze ruimteprogramma in tien jaar vertegenwoordigt – zal van cruciaal belang zijn om hiervoor financiering vrij te maken”, wordt er aangevoerd.
Anderzijds moest SES in 2023 afrekenen met elektriciteitsproblemen bij de eerste satellieten die voor het project O3b mPower werden ontwikkeld. Die problemen resulteerden in extra kosten voor investeringen en afschrijvingen. Toch zijn zowel SES als OneWeb ervan overtuigd dat hun strategieën uiteindelijk door de markt zullen worden omarmd.
“Het is onmogelijk om Starlink op één dag tijd te vervangen”, wierp Adel Al-Saleh, topman van SES, op. “Maar op de langere termijn moet Europa in die opdracht toch wel slagen. Een netwerk met één baan is niet veerkrachtig genoeg. Er zijn meerdere banen nodig om de nodige flexibiliteit, als back-up en om verkeer te kunnen verplaatsen, te kunnen bieden.”
Waarnemers merken op dat de inzet nu ook groter is. Er wordt nu gepoogd om de lappendeken van de industrie hechter te maken. “Het nieuwe landschap herpositioneert Eutelsat en SES als essentiële onderdelen van een soevereine Europese defensie-infrastructuur”, verduidelijkt Aleksander Peterc, onderzoeker bij het bureau Bernstein. Er wordt aan toegevoegd dat elk voorstel voor Oekraïne waarschijnlijk een combinatie van satellieten in lage, medium en hogere banen rond de aarde zal bevatten. “Dit zal in wezen een test voor Iris² zijn”, merken de analisten op.
OneWeb van Eutelsal wordt daarbij als een belangrijk onderdeel van elke mogelijke Oekraïense oplossing genoemd. “De capaciteit van dat netwerk is echter veel beperkter”, werpen de experts op. “OneWeb heeft ongeveer 630 satellieten in een baan om de aarde. Op grotere hoogten is de latentie van OneWeb bovendien iets groter. De satellieten hebben er meer vermogen nodig, waardoor antennes en ruimtevaartuigen groter en duurder worden.”
Er wordt aan toegevoegd dat de terminals van OneWeb, ontworpen voor bedrijven en overheden in plaats van consumenten, ook omvangrijker en complexer zijn. Er moet mee rekening gehouden worden dat een terminal van OneWeb tussen 5.000 dollar en 10.000 dollar kost. “De harde realiteit is dat de terminals een grote blokkade vormen voor een Europees alternatief dat Starlink kan beconcurreren”, beklemtoonde James Trevelyan, vice-directeur van Speedcast, een bedrijf dat capaciteit verkoopt op de netwerken van zowel Starlink als OneWeb.
Geloof in mogelijkheden
Een aantal kenners van het netwerk van OneWeb zegt echter in de mogelijkheden van het bedrijf te geloven. “Er komen kleinere terminals op de markt”, werpen zij op. “Bovendien vereisen niet alle behoeften van Oekraïne de beperkte latentie van een lage baan om de aarde. Sommige diensten zouden kunnen worden afgehandeld door satellieten in verschillende banen of door het initiatief Govsatcom van de Europese Unie, dat de veilige communicatiecapaciteit van de lidstaten bundelt en aan geautoriseerde gebruikers beschikbaar stelt.
Hisdesat, een dochteronderneming van Hispasat, werkt met de ultraveilige Spainsat NG I, die volgens Panduro voor Oekraïne als een communicatie-ruggengraat zou kunnen fungeren. Daarnaast is er ook nog Govsat, een joint-venture tussen SES en de Luxemburgse overheid, dat met GovSat-1 over een satelliet voor militair gebruik beschikt. Verder kan worden beroep gedaan op Konnect VHTS van Eutelsat, dat voor een geostationaire baan is ontwerpen en gebruikt kan worden bij breedband voor consumenten. Activiteiten die niet gevoelig zijn voor latentie, zouden bovendien naar andere banen kunnen worden omgeleid om capaciteitsbeperkingen te verlichten.
“Maar een Europees alternatief met meerdere banen en meerdere netwerken zou nog steeds complexer en duurder zijn dan Starlink en integratie over verschillende systemen vereisen”, werpen de experts op. “Er is ook de vraag hoeveel capaciteit Europese operators hebben die niet al door Oekraïne wordt gebruikt.” Thépaut merkt daarbij op dat Europa weliswaar over veel bijzonder veilige activa beschikt, maar wel de totale capaciteit mist die Starlink aan Oekraïne kan bieden, namelijk het vermogen om gigabit aan bandbreedte te leveren.
“De wens van de Europese Commissie om een Europees alternatief voor Starlink uit te bouwen, bood de sector een onverwachte kans, maar dat proces zal niet gemakkelijk zijn en het zal niet genoeg zijn om vragen over de toekomst van de Europese satelliet-operatoren op langere termijn op te lossen”, beklemtoonde Pierre Lionnet, onderzoeksdirecteur bij de sectororganisatie ASD Eurospace.
De toekomstige intrede van Project Kuiper, waarmee ook Amazon diensten in een lagere baan rond de aarde wil aanbieden, in de markt, zal volgens vele analisten de prijsniveaus en de concurrentie verder verstoren. “Wanneer dat gebeurt, kunnen de Europese bedrijven met een echt probleem worden geconfronteerd”, betoogde Trevelyan. “Hun huidige technologie blijft immers inferieur.”
Meer over dit onderwerp: